~OO5.

Ik storm mijn kamer binnen en plof neer op mijn bed. Wat haat ik mijn ouders zeg, ik kan ze wel wurgen. Een diepe zucht verlaat mijn mond. ''Waar moet ik nou heen?'' mompel ik tegen mezelf. Ik denk even na en pak mijn BlackBerry uit mijn zak. Ik zoek Caitlin op in de contactenlijst en druk op het groene hoorntje. Na een paar seconden word er opgenomen. Hey, met Cait. ''Hey, Cait, met Avery, kan ik bij jou komen wonen?'' Besluit ik maar meteen te vragen. Ja, tuurlijk, altijd, maar meen je dat serieus? Wat is er gebeurd meid? ''Ik vertel het je zo wel, ik ga inpakken en dan kom ik eraan.'' Zonder gedag te zeggen hang ik op en smijt mijn BlackBerry naar mijn voeteneind. Ik sta op en schuif de koffer onder mijn bed vandaan die ik vervolgens op mijn bed openklap. Uit frustratie en ellende beginnen er tranen op te wellen die ik binnen probeer te houden. Helaas lukt dat niet en stromen ze over mijn wangen. Ik zak door mijn knieën inelkaar op de grond en blijf zo een paar minuutjes snikken. Als ik diep zucht hijs ik mezelf weer omhoog en begin met belangrijke spullen in de koffer te doen. Als ik naar de foto op mijn nachtkastje kijk, waar ik samen met mijn ouders lachend op sta, twijfel ik of ik die mee zou nemen. Ik besloot hem lekker te laten staan en mijn koffer dicht te maken. Maar helaas. ''Great!'' Sla ik geïriteerd uit en pak nog een tas onderuit mijn kast waar ik een deel van de spullen in doe. Als alles dichtzit loop ik samen met mijn luggage naar de deur. Ik kijk nog een keer achterom, zucht diep en loop snel via de trap naar beneden. Ik besluit weg te gaan zonder iets te zeggen en sla de voordeur met een enorme klap achter me dicht. Op naar Caitlin.

''Hee Av!'' Gilt Caitlin vrolijk als ze de voordeur openzwaait. Ik glimlach waterig en geef haar een knuffel. ''Kan ik iets van je overnemen liefje?'' Ze wijst naar mijn tas die ik haar dankbaar overhandig. Samen sleuren we de spullen de trap op en zetten het neer in de logeerkamer. ''Nou, vertel Av, waarom kom je hier ineens 'wonen'?'' Dat laatste kwam er op een rare manier uit en ze trok haar wenkbrauwen op. ''Kunnen we het daar later over hebben? Ik heb nu écht even de behoefte op uit te gaan!'' Een 'o' vormt haar mond en ze vist meteen haar BlackBerry uit haar zak. ''Nou dan gaan we de boyz maar even bellen!'' Ik glimlach en buk om mijn koffer te gaan uitpakken.

Als Caitlin klaar is met bellen kijkt ze me ene beetje moeilijk aan. ''Is er iets?'' Vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw. ''Euhmm, nou, Chaz en Ryan kunnen niet, dus alleen Justin komt.'' Dat laatste zei ze steeds zachter. Bang voor mijn reactie bijt ze op haar lip. ''Nou goed dan.'' Piep ik. ''Aaaah, goedzo Av!'' Ze springt op en neer en klapt in haar handen. Voor ik het weet ben ik verstrikt geraakt in een dikke knuffel. ''Maar ik ga ff verder uitpakken, ik kom zo.'' Ze steekt haar duim omhoog en loopt weg. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Hoe ga ik deze avond ooit overleven?!

Beetje saai hoofdstukje, maar ik weet zeker dat de volgende weer leuk word! Samantha kan namelijk heel goed schrijven!
We hebben 10 abo's dus gaan verder bij 4 reactie's. (:
Wahahahahaaaaa...