19°

Het was zover, de drie dagen waren voorbij. We stonden met zijn alle op het open veld, wachtend. Carlisle wou zijn vrienden erbij roepen, de Denali clan, maar ik vond niet dat ze moesten komen, als er een dood zal gaan dan was dat mijn schuld. Ik had in deze drie dagen iedereen van mijn familie meer aandacht gegeven en was meer bij ze. Vooral Leah en mijn moeder kregen de meeste aandacht. Als ik dood ga heb ik tenminste nog veel met ze gedaan in die korte tijd. Leah stond naast me, als wolf. Ze leunde tegen me aan en ik had mijn arm rond haar schouders geslagen. Ik wou Leah er niet bij hebben, maar het is voor ons juist slechter om zonder elkaar te zijn dan met, als we elkaar zien hebben we minder zorgen. Gespannen keek ik rond het veld, opzoek naar iets wat de Volturi kan aangeven. Hier en daar bewogen er wat bosjes door de wind, maar dat was het dan ook. Ik wist dat Bella’s schild om ons lag, dat Jasper ons rustig hield – wat bij mij niet heel erg werkte – en dat Cynthia op scherp stond, zodra de Volturi in zicht kwam zette zij haar gave in werking. Ik daarin tegen moet zoveel mogelijk oogcontact krijgen met de wachten, zodat ik ze kan bevelen elkaar pijn te doen. Maar ik weet zeker dat Aro ze bevolen heeft oogcontact met mij te vermijden, maar er kijkt altijd wel één iemand, jammer genoeg voor diegene word hij vermoord.