-IX-

Het was al licht. En een fris briesje zorgt ervoor dat mijn haartjes gaan rechtstaan. Ik had het koud, zo koud. Maar ergens op mijn lichaam voelde het warm aan. Ik ging met men hand naar die plek, tot ik een andere arm tegenkom. Langzaam open ik mijn ogen, en kijk ik recht in de ogen van Ewout. Ik schrik.
'Aaah!' 'Wat doe jij hier?' Schreeuw ik.
'Wil je alsjeblieft niet zo gillen? Ik heb barstende hoofdpijn.' 'En eigenlijk kan ik dezelfde vraag aan jou stellen, ik werd wakker hier onder deze boom met jou naast mij.' Zegt Ewout beleefd.
Ik denk na, en herinner me de vorige nacht. Met Ewout zo dronken als iets.
'Ohja, juist.' mompel ik. En ik raap mijn tasje op van de grond. Ik kijk naar mijn gsm en zie dat ik 2 gemiste oproepen heb. 1 van Myrthe, en 1 van papa. Ik zou m'n voicemail wel later beluisteren, dacht ik.
Weer een koud briesje, en m'n haartjes gingen weer rechtop staan.
'Je hebt het koud he?' Zegt hij bezorgt. Ik knik. 'Hier' zegt Ewout, terwijl hij zijn sweater uitdoet. 'Maar niet meer zo gillen he!' Lacht hij. Ik trek hem dankbaar aan.
'Ik moet maar eens naar huis.' Zeg ik 'Er zal wat gaan waaien thuis..'
'Oke.' Zegt hij. 'Ik voer je wel.'
Samen lopen we naar de parking, waar Ewout z'n auto staat. Hij opent de deur voor me. Ik stap in.
We rijden naar huis. Als hij even niet kijkt, ruik ik stiekem aan zijn sweater. Hij ruikt zo lekker...
'Bestemming bereikt' Zegt hij met een hoge vrouwenstem. Ik lach.
'Dankje.' En ik leg men hand op de deurklink.
'Wooo-how.' 'Wacht eens even.' Ewout stapt uit, en loopt naar men deur, en opent die voor me. Ik kijk verbaasd.
'Een meisje als jij moet met heel veel respect behandelt worden.' Hij lacht.
Ik kreeg een rilling en lach terug. 'Dankje Ewout.'