APWBP Boek 1 Hoofdstuk 1 deel 2

“U zou ook stijf zijn als u de hele dag op een koude bakstenen muur had gezeten”, zei ze.
“De hele dag?”, vroeg ik verbaasd. “Terwijl u ook feest had kunnen vieren? Op weg naar hier ben ik minstens tien feestjes gepasseerd.” Niet dat ik zelf zin had in feesten, aangezien ik nogal gesteld was op de Potters. Maar ik moest toegeven dat ik al die feestbeesten best begreep. Voldemort was verdwenen. Minerva snoof nijdig.
“Ja, iedereen zet de bloemetjes buiten”, zei ze ongeduldig. “Je zou denken dat ze wat voorzichtiger zouden zijn, maar nee hoor - zelfs de Dreuzels merken dat er iets aan de hand is. Het was op hun journaal.” Ongeduldig gebaarde ze met haar hoofd naar het huis van de Duffelings. “Ik heb het zelf gehoord. Zwermen uilen… vallende sterren… Ze zijn niet helemaal achtelijk, weet u. Zoiets moest opvallen. Vallende sterren in Kent, ik wil wedden dat Dedalus Diggel dat gedaan heeft. Die heeft nooit veel hersens gehad.” Typisch Minerva, dacht ik. Ze nam altijd alles nogal serieus. Maar ja, af en toe was dat wel nodig. Als we enkel zouden kunnen lachen, was er op de duur ook geen lol meer aan.
“Je kunt het ze niet kwalijk nemen”, zei ik vergoeilijkend. “Tenslotte hebben we de afgelopen elf jaar bitter weinig te vieren gehad.”
“Dat weet ik”, gaf ze geïrriteerd toe. “Maar dat is nog geen reden om alles remmen los te gooien. Onze mensen zijn onverantwoordelijk bezig. Ze komen op klaarlichte dag buiten, dragen niet eens Dreuzelkleren en roddelen er lustig op los.” Ze keek me vanuit haar ooghoeken aan. Ik dacht even dat ze hoopte dat ik iets meer zou vertellen, maar ik wist niet waar ze op doelde. Ze ging echter al snel zelf verder: “Het zou een mooie boel zijn als, op de dag dat Jeweetwel eindelijk verdwenen schijnt te zijn, de Dreuzels van ons bestaan horen. Hij is toch écht verdwenen, Perkamentus?” Natuurlijk, Minerva wilde dat van mij horen, ze nam geen genoegen met de eerste de beste verklaring.
“Daar ziet het wel naar uit”, zei ik. Ik nam een pakje zuurtjes uit de zak van mijn gewaad. “We hebben veel om dankbaar voor te zijn. Wilt u een zuurtje?”