-VIII-

Myrthe neemt men hand vast en sleurt me naar de voordeur.
'Waar gaan we heen?' Bleef ik vragen, maar natuurlijk kreeg ik geen antwoord. We rennen over de straten. Opeens zie ik in de verte een licht. Meerdere lichten eigenlijk. En ik hoor muziek. Ik kon al raden wat dit was.
'Begrijp je me nu?' Zei Myrthe. 'Je wilt dat ik daar naartoe ga he?' En ik wees naar de lichten.
'Uhu!' Knikte ze. 'Komaan!' Ze versneld haar tempo nog een beetje, tot we er zijn. Een heleboel studenten van op school dansen in het rond, terwijl andere drankjes gaan halen of gewoon zitten plezier te maken met hun vrienden.
'En nu?' Vraag ik aan Myrthe. 'Meng je in het publiek, je zult wel zien wat er gebeurd!' Myrthe rent naar het podium, waar een dj staat te draaien.
Ondertussen meng ik me tussen de leerlingen. Af en toe stoot ik per ongeluk tegen iemand aan, maar dan kijken ze eens raar naar me en dansen ze gewoon verder.
'Huhum!' Myrthe kucht in de luidspreker. 'Wil iedereen Elena welkom heten!' 'Ze is nieuw op deze school, en nu al mijn beste maatje!' 'Wil Elena naar voor komen?'
Ik slik. Ik haatte dit soort dingen. Met rode wangen duw ik me door de menigte heen, weg van deze leerlingen. Ik moest hier weg, ik wou niet weer in het midden van de belangstelling staan, net als de eerste schooldag. Wanneer ik er bijna uit ben, schijnt er plotseling een groot, klaar licht op me. Ik draai me om.
'Daar ben je Elena!' 'Een groot applaus voor de nieuwkomer!' En de leerlingen juichen. Dit had ik niet verwacht. Al lachend en juichend komt Myrthe naar me toe gelopen.
'Kijk, zo maak je een intro!' Giechelt ze. 'Hey, ik ga even drankjes voor ons halen, goed?' En weg was ze.
Nog steeds met rode wangen stond ik daar. Tot er iemand langs achter zijn armen om mijn middel sloeg. Ze voelden warm aan. Ik draai me om.
'Ewout?' Schrik ik. 'Dag schoonheid!' roept hij, terwijl hij bij mij zijn evenwicht zoekt. 'Dat rood staat je wel!' Grinnikt hij.
'Ewout, je hebt gedronken..' Merk ik op.
'Tuurlijk' Lacht hij. 'Dit is toch een feestje, niet?'
'Ja, maar je bent stomdronken!' Antwoord ik.
'Wauw, jij bent ook maar saai, ik ga wel bij iemand anders staan' stottert hij. En doet een poging om weg te stappen, maar hij struikelt.
Snel kniel ik neer, en kijk naar hem, ons gezichten slechts 10 cm van elkaar verwijderd. Het was me eigenlijk nog niet opgevallen hoe licht zijn ogen waren. Het was licht blauw, maar zeer licht blauw, en zijn pupillen waren heel erg groot.
Ik schrikte wakker en nam zijn hand. Ik sleurde hem mee naar een weide, en zette hem neer tegen een grote boom. Ik ging ernaast zitten. Ik moest hem heel de tijd recht houden, anders viel hij zo om.
Het werd donker, heel erg donker, en beiden vielen we in slaap.