Nieuwe school (deel 1)

Terwijl het geluid van de heftige seks in de kamer van Sabrina nog in mijn hoofd rondtolde zocht ik ’s morgensvroeg mijn route uit naar school. Ik was op ver voordat Sabrina uit bed was, dus ik hoopte vandaag zonder herrie weg te kunnen en dat wanneer ik terug kwam ze alles wat ze niet wilde zien, weten of horen alweer vergeten is, naast mijn gehele bestaan.
Met een schaars ingepakte school vertrok ik naar school. Boeken had ik nog niet gekregen en vroeg me af hoe ik hier aan ging komen.
Ik volgde de route die ik via google maps had verkregen. Deze manier van naar school was mij geheel onbekend. Ik ging nooit alleen, en ergens had ik wel angst voor de nieuwe school. Mijn vaste fietsvriendin was mijn eigen zus. Daarnaast werden we onderweg altijd vergezeld door andere vriendinnen uit onze beiden klassen. Ongeacht wie er eerder begon, Taralynn en ik gingen altijd samen… En nu hing er een onaangename stilte om mij heen. Geen dagelijkse roddels, geen geklaag over pap en mam, enkel het geluid van auto’s, vogels en al het andere van het stedelijke.
Een opluchting was dat de school niet erg ver weg was. Ik ging door een klein straatje met de locale miniboekhandel, een slager, bakker en groentewinkel. Direct daar achter zag ik al het schoolplein. Van meerdere punten zag ik leerlingen druk kletsend op de fiets of lopend aankomen. Het vrolijke gezelschap stak mij als een mes in het hart. Ik wilde terug naar mijn eigen school, mijn eigen wijk. Waarom wordt alles mij zo ontnomen?! Ik wil mijn vriendinnen! Ik heb zelfs nooit echt afscheid kunnen nemen. Mijn oma was langs gegaan bij school toen ik nog ziek was om mij uit te schrijven. Zij was ook degene die mij had ingeschreven in mijn nieuwe school.
Ik liep het plein op en probeerde een neutraal gezicht te behouden terwijl mijn handen trilden en mijn hart het uitschreeuwde dat ik hier niet wilde zijn. Het schoolpand was gigantisch en het leek er op dat ik hier zeker nog de eerste dag op ging verdwalen. Eenmaal binnen liep ik direct tegen de receptie aan. Een jonge, zeer dikke dame stond achter de balie en nam mij van top tot teen op.
‘Een nieuw gezicht?’ Haar stem klonk warm en lief. ‘Jij bent vast Rylan Dowen.’
Stil knikte ik nog altijd tegen de tranen ophikkend.
‘Ik ben mevrouw Dikkers. Kom maar even binnen zitten. Dan print ik alles wat je nodig hebt.’
Ik liep stil door de deur waar ze naar wees. Deze kwam uit in de ruimte waarin de vrouw stond. Er stond een bank met bijzettafel, wat bureau’s met computers die aanstonden, documentkasten en een grote printer. Ik ging zitten op de bank en keek hoe de dikke vrouw zich voortbewoog.
‘Heb je al je boeken?’
Ik schudde kort mijn hoofd.
‘Oh, dat is wel erg lastig. Dan moet je straks maar met iemand meekijken.’ Ze veegde een donkere krul uit haar gezicht. ‘Heb je ze al besteld?’
Ik haalde mijn schouders op en zweeg. De vrouw was nog niet eens begonnen over het feit dat ik gisteren zou beginnen en ze had ook nog geen enkele keer het woord ouders in haar mond gehad. Langzamerhand begon ik tot rust te komen. Ik moest wel, want er was geen weg naar het verleden, alleen een pad naar de toekomst zonder dat wat ik verloren had.
‘Alsjeblieft, dit zal je wel nodig hebben. Ik zal je even naar je lokaal toelopen. Je hebt nu mentoruur.’ Ik volgde de dikke dame die haar naam ter ere deed, en nog een tweede naam kon gebruiken van een echtgenoot, zoals Smelly of Ruikme.
Ze zette me af voor een leeg lokaal, ‘hier moet je zijn.’ Vervolgens draaide ze zich om en maakte ze weer ruimte voor frisse lucht die uit de halramen kwam.
Ze werd gepasseerd door een lange man met zeer kort geknipt haar en een sikje. De man had een bepaalde charme over zich heen. Zijn blauwe overhemd en zwarte broek leken bij de rest van zijn uiterlijk te officieel. Ook deze man nam mij van top tot teen op. ‘Rylan Dowen?’ Een zeer mannelijke maar vriendelijk stem.
Ik glimlachte voorzichtig en knikte. Zijn charme deed het hem. Ik had nog nooit een knappe docent gezien.
‘Ik ben je mentor voor de rest van dit jaar, Victor Alwhell is de naam. Kom binnen.’
Ik volgde de docent het lokaal in die met een knip van het lichtknopje werd verlicht met een paarse gloed van de lampen. ‘Het is een leerruimte, vanwaar het paarse licht.’
Wat een verklaring…
Ik nam plaats aan een tafel halverwege het lokaal, niet te dicht bij de docent maar ook niet achterin in hoekje, om niet te veel duidelijk te maken dat ik mij hier ongemakkelijk voelde. Populaire mensen zouden hier gebruik van kunnen maken.
Tegelijk met de bel kwam een hele groep met mede-eerstejaars naar binnen stromen. Een grinnikende groep van net zoveel jongens als meisjes. Pas toen iedereen zat en Alwhell om stilte verzocht kwamen de vragende blikken in mijn richting. Een meisje wat iets later volgde was gedoemd naast mij te komen zitten. De blonde make-up trien kwam naast mij zitten en keek mij met een scheve blik aan. Vervolgens draaide zij zich richting een vriendin, maakte een gebaar en knikte vervolgens.
‘Ook goedemorgen Sara, fijn dat je vandaag wel van de partij bent. Lag je make-up op school dat je er zo vlot bij bent, of had je pa je het huis uit geschopt?’
Het meisje naast mij keek sacherijnig naar de docent.
‘Ik heb even wat bespreekpunten op het bord gezet zoals jullie kunnen zien. Het eerste punt is momenteel het belangrijkste. Zoals jullie kunnen zien hebben jullie een nieuwe klasgenoot. Deze meid heeft alleen een moeilijke tijd niet alleen omdat ze verhuisd is naar een nieuwe woonplaats met een nieuwe school. Ik wil jullie verzoeken om haar met deze seconde zich thuis te laten voelen tot het einde van jullie schooljaren. Wie dit niet doet kent de risico’s, want ze kan altijd bij mij terecht, en ik weet waar jullie huis woont en bed slaapt.’
Hier en daar begonnen wat mensen te mompelen.
‘Ik wil voor deze week een maatje voor Rylan, omdat zij hier nieuwer is dan jullie zijn. Dit maatje helpt haar met de weg vinden en de regels te leren. Wie stelt zich vrijwillig aan?’
‘Ik wil wel meneer.’ Een licht getint meisje achterin stak haar hand op. Een halfbloedje van haar uiterlijk te zien, met prachtige groene ogen.
‘Diamond, dat is helemaal goed.’
Diamond knipoogte in mijn richting, of was het misschien naar Sara? Ik wist nog niet wat ik er achter moest zoeken. Ergens had ik een vorm van argwaan voor iedereen hier. Alsof ze samenspanden tegen mij.