Hoofdstuk 1

Hope Jonas:

'Hope, mens schiet nou eens op, anders kom je nog telaat!' Frankie maakt me wakker door op mijn bed te springen, langzaam pak ik mijn broertje bij zijn enkels, waardoor hij lachend op bed valt.
'hey Frank, jou eerste daggie op het middelbare hé?' zeg ik plagend, trots knikt mijn kleine broertje, 'maar toch blijf ik je kleineren hoor!' zeg ik op een bepaalde manier waardoor Frankie op mijn buik gaat zitten, 'oke! genade! genade, ik smeek je, ik kom er al uit!!!' Terwijl Frank van mijn buik verdwijnt, ga ik op de rand van mijn bed zitten en krijg kleren naar mijn hoofd gegooit, door dat lieve broertje van me 'en nu weg! ik ga me omkleden!' zeg ik terwijl ik Frankie mijn kamer uit duw.

Als ik omgekleed ben, ga ik half rennend de trap af.
Kevin Joe en Nick staan met volle tassen de auto te vullen, blijkbaar hebben ze een tour.
Nog even snel komen ze afscheid nemen van Mam Frank en mij, met een hele dikke knuffel.
Pap gaat dit keer met de jongens mee, 't gaat altijd omste beurten, eerst man dan pap, heel soms gaan Frankie en ik ook mee, maar nu moeten we naar school, dus kan dat niet.

Snel eten Frnak en ik iets en gaan daarna naar school.
Frank en ik pakken onze fietsen en fietsen naar school, als we daar zijn aangekomen moet Frank zich eerst melden, dus als we naar binnen gaan, lopen we meteen naar het hokje van de conciërge.