# 5

Mr. Weasley zette Jen en mij af nadat Mrs. Weasley wel duizend keer gevraagd had dat we niet bleven eten. Hoe graag ik ook wou, Jen en ik moesten onze koffers nog pakken voor Hogwarts. De hele autorit was Jen verzonken in gedachten, maar aan haar glimlach te zien, gingen die over George. Ik moest zelf glimlachen bij die gedachten. Ze zouden mooi zijn samen. Mr. Weasley vertelde de hele tijd over de anekdotes van hun familie, wat me aan het lachen kreeg.
Eenmaal thuis aangekomen bedankte mijn vader Mr Weasley wel duizend keer als hij hoorde wat er gebeurd was.
”Hou je goed, Ellis. Kom gerust nog eens lang, maar dan wel als je bij bewustzijn bent.” Knipoogde hij. ”Jij bent ook altijd welkom, Jen! Tot snel! Dat waren Mr Weasley’s laatste woorden voordat hij weer met zijn puffende blauwe auto vertrok.
Mijn moeder omhelsde me snel toen we weer binnen waren. Het was fijn om weer thuis te zijn. Ik nam Jen bij de arm en nam haar mee naar boven. Ik opende de deur van mijn kamer en zag onze koffers al open staan.
”Tijd om onze koffers te pakken!” Zuchtte ik opgelucht.


1 September
We liepen samen door het Londense King's Cross Station. Mijn moeder had al tranen in haar ogen. Voor de ingang van het perron 9 3/4 bleven we staan. Mijn moeder vloog me al om de hals. Toen ze me losliet veegde ze haar tranen af met het einde van haar mouw. Mijn moeder was altijd al zeer emotioneel geweest. En als ik haar zo zag, voelde ik de tranen achter mijn ogen ook al branden.
We hadden nog een kwartier tijd voor de trein naar Hogwarts vertrok. En voor de magische muur van perron 9 3/4 moest ik afscheid nemen van mijn moeder. Alleen tovenaars en heksen konden de muur door en mijn moeder was een dreuzel.
Mijn vader die als vondeling in een weeshuis is opgegroeid, viel als 18 jarige voor de charmes van mijn moeder. Het was even slikken voor mijn moeder als ze wist dat haar grote liefde een tovenaar was, maar hun liefde overwon het.
Een traan ontsnapte toch en mijn moeder veegde deze meteen weg met haar smalle vingers.
"Hou je sterk, meid. Je zult weer een onvergetelijk jaar beleven." Zei mijn moeder met een krop in haar keel. Ik omhelsde haar nog eens. Ik nam haar typische lavendel geur in me op. Ik zal het tot kerstmis moeten missen.
"Ik zal je missen, mam." Fluisterde ik. Mijn moeder liet me los en knikte.
"Ik jou ook, liefje." Zei ze terwijl ze haar hand op haar hart legde. "Gaan jullie nu maar. Je vader en ik schrijven nog wel." Mijn moeder omhelsde Jen en mij voor de laatste keer. Mijn vader legde zijn handen op onze schouders en glimlachte breed. De trots in zijn ogen was duidelijk te zien. Ik keek Jen aan en glimlachte breed. Met een laatste glimlach naar mijn moeder, liep ik de magische muur door en kwam op het perron 9 3/4 terecht. Nog geen twee seconde later kwamen Jen en mijn vader ook tevoorschijn.
Het was er ongelooflijk druk. Vele families namen afscheid van hun kinderen. Ik ging op mijn tippen staan om Eve, Lina en Brodie te zoeken. Plots hoorde ik Jen een enthousiast gilletje slaan.
"Daar zijn ze!" Ze nam mijn arm vast en wees naar het drietal.
"Ga maar naar ze toe."" Zei mijn vader. Ik omhelsde mijn vader en gaf een kus op zijn wang.
"Tot snel, paps."
Jen nam ook snel afscheid van mijn vader en bedankte hem nog eens voor de voorbije week.
Samen duwen we onze koffers richting onze vriendinnen.
Hogwarts, here we come!