~1~

Ik gooide tenslotte mijn proefwerkblok en etui bovenin mijn tas en liep naar beneden. Dana kwam ook beneden en keek me bijna afkeurend aan. Ik wist dat ze mijn kleding stijl niks vond en dat was ongeveer het enige verschil tussen ons. Zij was mode en ik gemakkelijk. Zonder hakken van elf centimeter. Gister was ze er super trots op, maar ik kreeg al pijn aan mijn voeten als ik die schoenen zag. Ik zuchtte toen ik mijn fiets uit de schuur pakte een keek naar het boek dat op tafel lag. Breaking Dawn, natuurlijk. Het enige waar we ruzie om hadden was wie welk boek van de Twilight Saga ging lezen. Sinds dat niet heel gezellig werd hadden we allebei de hele set.

Dana kwam ook naar buiten. Ik had echt geen zin om naar school te gaan, maar helaas, verplicht, dus hopen dat Dana ons er niet te vaak uit zou laten sturen vandaag. Ik moest namelijk in tussenuur naar de mediatheek om nog te leren voor Duits, waar ik tragisch genoeg een 3 voor stond. Wie heeft die taal uitgevonden? Ik breng m tot leven en vermoord hem minstens een miljoen keer.

Ik tikte ongeduldig op mijn stuur. Ook haat aan stoplichten. En regen. En het "levenslot". Jezus, ik haat echt veel dingen. Haten is verlaten. En... Stop met denken. Het licht sprong op groen en ik stak de weg over. "Agnes.", gilde Dana en het volgende moment lig ik tussen onze fietsen en zie ik nog vaag dat iemand eerst Dana optilt en wegbrengt en daarna mij.