To Stockholm!

Met de jongens zit ik al een paar uur in het vliegtuig richting Stockholm. Ik zit er de hele tijd over na de denken om pap toch maar te laten weten wat ik doe en waar ik ben. Elke keer als ik in een andere stad ben geweest stuur ik hem een brief met foto's erbij. Ik blijf toch zijn kleine meid, en hij mijn vader. Ik laat het hem toch maar even weten. Zodra dit vliegtuig land en we in het hotel zijn schrijf ik hem een kaart of iets. Of ik e-mail hem dat kan ook. Denk dat dat beter is want het versturen duurt volgens mij best lang met brieven. Ik zie nog wel wat ik doe. Mijn roze skullcandy heb ik op mijn oren en luister naar you gonna go far kid van The Offspring op mijn apple laptop. Het is een lekker nummer om op te skaten. Ondertussen zit ik naar foto's van mij en Riley te kijken die nog ergens in een mapje stonden. Echt ongelofelijk wat ik heb gedaan. Ik, Jennifer Black heb gewoon DE zoon van Tony Hawk gezoend. Bevriend zijn met hem vind ik hem al heel wat maar zoenen? Had nooit verwacht dat ik dat zou doen. En dat hij me leuk vind. Ik sluit mijn laptop af en doe hem terug in mijn rugzak. De koptelefoon doe ik er ook in. In mijn zwart met roze rugzak zoek ik naar een spiegeltje. Als ik het gevonden haal ik het eruit en kijk even naar hoe ik eruit zie. Gelukkig zit mijn make-up nog goed en zie ik er niet moe uit. De roze pluk in me haar is nog fel en de zwarte highlights zien er nog goed uit.
Ik trek de witte beanie over mijn oren en trek doe m'n broek ietsjes lager. Onder uit gezakt in het vliegtuig stoel val ik in slaap.

'Jennifer! Wakker worden! We zijn er!' zegt Dylan die me wakker schut. 'Kom pak je spullen! Dan kunnen we de reis beginnen!' roept Dio die al een stukje verder staat. Ik pak mijn rugtas en doe hem op m'n rug. Met z'n drieën lopen we het vliegtuig uit naar de koffers. Als we de koffers hebben gepakt lopen we het vliegveld af. 'Nemen we een taxi? Of de bus?' vraagt Dio. 'Kom we nemen gewoon de bus!' roep ik blij. 'Woow opeens heel blij?' lacht Dylan. 'Ja ik ben gewoon blij om terug in Europa te zijn!'