009| Seth Clearwater

Seth Clearwater

Ik volgde Audrey tot ze stopte bij het strand en in het zand plofte. Van de eerste keer dat ik haar zag wist ik gewoon dat we bij elkaar hoorden, maar blijkbaar dachten anderen er ook zo over. Sam zei dat we alleen gingen weten wie echt op haar ingeprent als die haar in haar ogen zou aankijken. Maar door haar gave is dat onmogelijk. Het was zo oneerlijk dat er nog op haar ingeprent waren. Paul, Jake en ik waren degene die op haar ingeprent waren. Jake heeft zijn hoofd nog voor even bij Bella. Ik vind het zielig voor hem, maar hij ziet het gewoon niet in. Nu de Cullens terug zijn en we die Victoria nog steeds niet te pakken hebben is het echt een drama hier. Ik liep naar haar toe en plofte naast haar neer. Ze keek naar de heldere volle maan. 'Mooi hé' fluisterde ik zachtjes terwijl ik bijna werd gehypnotiseerd door de schoonheid ervan. Maar de maan kon niet tegen Audrey' schoonheid op. Zij was beeldschoon, adembenemend mooi. Wat me opgevallen was was dat ze een aparte haarkleur had, net donker framboosrood. ze was speciaal en ze had donkere ogen maar ik heb ze nooit goed kunnen bekijken, als ze je nooit recht aankijkt. 'Ja' antwoorde ze zachtjes en trok haar knieën op en sloeg haar tengere armen eromheen. Emily had wel een klein beetje gelijk dat ze wel een beetje aan de magere kant was, maar dat zei ik haar niet, ik wilde haar niet kwetsen. Ze zweeg verder en ik ook. Het was een ongemakkelijke stilte, dus ik probeerde die te verbreken. 'Weetje, Leah doet anders sinds jij er bent' zei ik en grinnikte. Ze draaide haar gezicht naar me toe en keek naar mijn schouder. 'Hoe bedoel je?' vroeg ze toen onbegrijpend. 'Nou, vroeger was Leah samen met Sam, maar dat veranderde. Sam inprentte op Emily, de nicht van Leah. Ze was er kapot van en vooral toen ze voor het eerst veranderde naar wolf was ze er absoluut niet blij mee dat ze moest luisteren naar Sam, maar toen ze jouw vond in het bos is ze een totaal ander mens' zei ik en glimlachte lief naar haar. 'Wat is inprenten?' vroeg ze geïnterreseerd. Ohjee, verkeerde vraag. Hoe moet ik dat nu vertellen? Ik keek terug naar de maan maar dacht terug aan wat er gebeurde toen ik haar zag. (Zelfde liedje om te luisteren ;d)'Inprenten is wanneer je haar ziet, alles verandert. Plotseling is het niet zwaartekracht die je nog aan de grond houd, het is haar. Je zou voor haar door het vuur gaan, alles doen wat ze van je vraagt. Als zij blij is dan ben je ook blij, als zij verdrietig is ben je dat ook' vertelde ik glimlachend. Ik dacht terug aan haar slapende gezichtje toen ze naar binnen werd gedragen door Leah. 'Ben je al ingeprent?' vroeg ze toen met een klein glimlachje op haar gezicht. 'Ik denk het, nou ik hoop het eigenlijk' zei ik met een waterig lachje. Ik zal haar verliezen aan Paul of Jake, ik weet dat nu al. Ik wist gewoon dat ze voor één van hun gaat kiezen. Ik had niet door dat er een traan uit mijn ooghoeken was ontsnapt en over mijn wang gleed. 'Waarom huil je?' vroeg ze zachtjes terwijl ze zichzelf naar me toe draaide. Ze stak voorzichtig haar hand uit naar mijn wang en streek hem liefdevol weg. 'Ik ben gewoon bang' zei ik moeilijk, denkend aan wat er zou gebeuren als ze voor iemand anders koos. Ik was zo in gedachten verzonken toen ik plots wakker werd geschut van een paar tengere armen die zich om me heen sloten. 'Je hoeft helemaal niet bang te zijn' fluisterde ze zachtjes in mijn oor. Ik moet juist wel bang zijn, bang dat ik haar zal verliezen. Ik sloeg mijn armen ook om haar heen en begroef mijn gezicht in haar haren. Ze was speciaal. En ze rook zo lekker. Ik snoof haar geur op en liet toen een klein zuchtje. Dit is misschien de laatste keer zijn dat ik haar zal omhelzen. 'Als je zou wten waarom zou je me begrijpen, maar ik kan het je niet vertellen, nog niet' vertelde ik terwijl de tranen bleven stromen. Ik wou dat ze die gave niet had, dan zou ze nu van mij zijn.