New Twist In Life.

De nacht viel zwaar maar het feit dat ze er was, hielp. Het beeld van haar ogen in mijn gedachten stelde me gerust. Ik wist dat het nergens op sloeg maar het was moeilijk te begrijpen. We waren samen opgegroeid in wat wij noemden, een wereld apart. Het was niet altijd even makkelijk om in een tijdperk na Voldemort te leven.
Alles werd opnieuw opgebouwd uit de as van zijn verwoestingen.
Kinderen werden geboren met de verhalen van een jongen – ja, zelfs ik.
Harry Potter was een held, een soort van mythe en zijn zoon Albus leefde nu het verhaal verder. Ik... was altijd het uitschot.
Mijn vader was altijd een held geweest in mijn ogen. De man die de wereld veranderd had of het zou doen in ieder geval. Tot ik hier kwam. Hier kende iedereen het verhaal zoals het was. Hier was mijn vader alles wat een held niet was, maar een paar stappen terug van een schurk. Hij was een tussenpersoon; iets halverwege. Maar de naam was er nog steeds, de naam die ik moest volgen. Dus zo ben ik hier beland. Opgekruld in een bed dat niet goed lag, op een plek die ik niet mocht, in een lichaam dat niet het mijne leek. Ik was de weg kwijt -en dat was nog op z'n zachtst uitgedrukt.
“Scor?”
Ik keek op, zag hun gedaanten op de rand van hun bedden zitten.
“Jay, Cass... ga slapen!” kreunde ik en keerde me om. Ze zwegen voor een tel van een seconde en gingen dan maar over tot een aanval. Jay schudde me door elkaar, terwijl Cass de lakens van mijn bed wegtrok. Ik gromde, schopte naar hun maar ze ontweken iedere poging. Ze pinde me neer en het gevecht was over. “We gaan een wandeling maken, wil je mee?”
Ik schudde mijn hoofd, hield me klaar voor een nieuwe poging maar ze gaven op. “Je bent saai geworden deze vakantie, Scorpius!”
Ik haalde mijn schouders op en zwierde ze van mijn bed af,”en jullie irritant! Laat me nu slapen!”
Ze sisten iets naar elkaar en verdwenen in de nacht. De stilte keerde weer en de kamer was compleet leeg. Enkel ik en de schreeuwende gedachten in mijn hoofd.