Chapter one. The start of a new year. 1.5

Met langzame passen liep ik de kant van Snape op. Het maakte mij niet uit dat ik hem liet wachten, ik stond boven hem en dat wist hij. Nog steeds vroeg ik me af of hij zijn haar eigenlijk wel waste, het was altijd zo vettig en vies. Ging hij voor een ‘nonchalante’ look of zo? Dit ging dan wel erg ver. Zou hij er zelf ook erg in hebben dat zijn haar zo vettig was? Ik grinnikte toen ik me bedacht waar ik over na aan het denken was.
‘Stop met naar mijn haar te staren en loop even met me mee, juffrouw Blake,’ zuchtte hij.
Betrapt keek ik naar de grond en liep toch maar braafjes achter hem aan het lokaal in. Hij ging op een stoel zitten, waarna ik op zijn tafel ging zitten. Nieuwsgierig keek ik hem aan.
‘Wat had dat te betekenen met juffrouw Parkinson?’
‘De wereld zou een stuk beter af zijn zonder haar gekakel,’ verklaarde ik.
‘Al ben ik het hier compleet mee eens, toch zul je je de volgende keer in moeten houden. De andere leraren waren niet zo gelukkig met deze actie.’
‘Maak je geen zorgen, Severus,’ grijnsde ik, ‘Ik heb alles onder controle.’
Ik wist dat hij er een hekel aan had wanneer leerlingen hem bij zijn voornaam noemden, maar daar trok ik me weinig van aan. Ik grijnsde wanneer wist dat ik mijn doel bereikt had; er verscheen een diepe frons in zijn voorhoofd. Geïrriteerd zuchtte hij even, maar herpakte zich toen weer.
‘Goed, dat was niet waar ik je voor moest spreken. Ik heb hier een bericht van je moeder voor je, er staat belangrijke informatie in, dus ze vond het te gevaarlijk om dit via een uil te sturen, vandaar. Maak het alsjeblieft niet open waar anderen bij zijn, en-’
‘Rustig, Severus. Dit is niet de eerste keer dat ik dit meemaak, ik heb het onder controle,’ onderbrak ik hem, ‘Buiten dat; je kent mijn moeder. Ze kan nogal overdrijven.’
Hij knikte even, waarna er een vreselijk irritant geluid luidde; de bel. Hij overhandigde me nog een envelop en snel liep ik naar de tafel achterin, voordat hij bezet was, en ging zitten. De envelop stopte ik veilig in mijn tas, tussen een paar boeken. De rest van de leerlingen stroomde binnen, Audrey kwam mijn kant al op lopen en kwam naast me zitten. Alana en Blaise gingen voor ons zitten.
‘Vandaag gaan we oefenen op non verbale spreuken,’ zei Snape onverschillig.
Ik pakte mijn staf en probeerde het veertje voor me te laten zweven. Ik hoorde allerlei pijnlijke kreunen naast me, verbaasd keek ik om. Audrey had een knalrood hoofd en de dikke rimpel in haar voorhoofd liet zien dat ze geconcentreerd was. Ik keek naar haar veer, maar er leek geen beweging in te komen. Ze probeerde zo hard, dat het leek alsof ze moest poepen of zo. Ik besloot dat ik het zelf ook eens moest proberen. In mijn hoofd sprak in de spreuk een aantal keren uit en zwiepte met mijn staf, meteen vloog het veertje een stuk omhoog.
‘En daar hebben we onze winnaar. Goed gedaan, juffrouw Blake. De rest zal meer moeten oefenen, de volgende les gaan we verder,’ zei Snape, waarna iedereen meteen het lokaal verliet.

Met een plof liet ik me op de bank in de Slytherin Common Room vallen. Ik had besloten niet meer naar de lessen te gaan vandaag, het interesseerde me toch niet. Onderzoekend keek ik om me heen, en zag dat ik alleen was. Meteen haalde ik de envelop uit mijn tas en haalde er een briefje uit. Ik herkende het handschrift van mijn moeder direct, nieuwsgierig begon ik te lezen.

June, liefje,
Ik verwacht je vanavond om 8 uur thuis. The Dark Lord zal er ook zijn, hij heeft namelijk een nieuwe opdracht voor je. Ik ben zeer verheugd, dus alles moet goed verlopen. Kleed je gepast en kom op tijd.

Adelaide Juliette Blake.

Ik kon niet ontkennen dat ik verheugd was. Dit was mijn kans om voorgoed te bewijzen dat ik de beste was, en om Voldemort te overtuigen dat ik zijn beste volgeling was. Ik opende mijn kast en zocht naar een gepaste avondjurk. Ik legde alles klaar en wachtte tot het tijd was om te vertrekken. Wanneer Audrey en Alana terugkwamen van hun lessen lichtte ik ze niet in over wat er plaats ging vinden, maar deed alsof er niets aan de hand was. Iets diep binnenin me zei dat zij hier beter niet vanaf konden wisten, dus ik vertelde ze niets. Wanneer ze vroegen waarom ik niet naar de lessen gekomen was, vertelde ik ze dat ik me niet goed voelde. Ze geloofden het, vreemd genoeg, ook nog en zeiden dat ik er ook ziekjes uit zag. Bedankt voor het compliment, dames. We praatten nog even bij over wat ik die lessen gemist had en lachten om alle blunders die er alweer gemaakt waren dit jaar. Wanneer ik op de klok keek zag ik dat het al zeven uur was. Ik vertelde Alana en Audrey dat ik een geheime date had, en maakte me klaar. Ik liep het kasteel uit, om zeker te zijn dat niemand me zag vertrekken, en liep het Verboden Bos in. Ik keek nog even voor de zekerheid of er niemand keek, en verdwijnselde. Op naar huize Blake.