Amelia.(L)

ik steek mijn handen in het beekje dat langs de schuilplaats stroomt. het is doorzichtig lichtblauw water dat héél schoon lijkt. het is zo mooi hier, de zon schijnt fel in mijn gezicht, mijn huid is flink gebruind sinds ik op dit eiland zit. justin komt er met een bleek gezicht aangelopen. hij gaat naast me zitten, hij ziet er geschrokken uit. 'wat is er?'vraag ik, justin zucht, 'kom maar mee'zegt justin terwijl hij opstaat en wegloopt. ik loop achter hem aan. hij staat stil. ik kijk langs hem heen en schrik, ik kijk justin bang aan. 'nu zijn we niet de enige?'vraag ik, justin schud zijn hoofd. 'dat denk ik niet, het fel zit er nog aan'zegt hij met een vies gezicht, maar het is wel waar. er licht een lijk op de grond. met huid en haar, en een pijl door het tere lijf van de vrouw. 'dat word opassen, het beste lijkt me om nu samen te blijven'zegt justin, ik knik, zo snel mogelijk lopen we terug naar de schuilplaats. ik ga in het riviertje staan. het water stroomt langs mijn benen het voelt wel verkoelend aan. justin komt naast me staan. hij ziet er nog steeds geschrokken uit, de schemering valt, justin slaat zijn armen om me heen. 'we moeten elkaar nu echt helpen'zegt justin terwijl hij me nog steeds omarmt. ik sla mijn armen nu ook om hem heen. oke. ik mag hem niet hij is verschrikkelijk maar hij is de enige hoop die ik nu heb dus ik heb geen keus. 'ja'zeg ik zachtjes