#2.

'Brooklyn.' Zegt hij vrolijk.
Ik wil zijn vrolijkheid niet verpesten.
Ik loop naar hem toe en geef hem en knuffel.
'Kom je mee naar mijn kamer? Anders komt misschien een van de andere?'
Hij knikt 'Oke is goed.'
Samen lopen we naar mijn kamer toe.
'Ga maar even zitten.' Fluister ik hem toe.
Hij ploft op de stoel. Ik ga op zijn schoot zitten.
Dan ziet hij mijn nerveuze gezicht.
'Wat is er schatje?' En hij aait over mijn rug.
Dan begin ik te huilen.
Hij schrikt 'Ga je dood?'
Ik schud nee. 'Ik ben zwanger Carlos.'
Nu is het mijn beurt om hem over zijn rug te aaien.
Hij pakt me op en zet me op de stoel.
Dan loopt hij mijn kamer uit en even later hoor ik ook de deur dicht vallen. Ik zucht. Maar ik snap het ook wel. Zuchtend ga ik op mijn bed liggen. En val na en tijdje in slaap.

avond.

Ik word wakker, in mijn kamer. Lillian, mijn beste vriendin staat naast mijn bed. 'Carlos is er.' Zegt ze opgewekt. Carlos komt mijn kamer binnen wandelen. 'Ik laat jullie even alleen.' zegt Lillian en loopt weg en doet de deur dicht. Carlos gaat op mijn bed zitten. 'Sorry Carlos, ik wilde-' verder kom ik niet want ik voel zijn lippen op de mijne. Als onze lippen weer van elkaar kommen glimlacht hij naar me. 'Ik heb mijn vader gesproken.. hij zei dat jij het moeilijk had en dat ik naar je toe moest gaan.' Ik knik 'Maar jij hebt het ook moeilijk!' Hij knikt 'Ja ik heb het ook moeilijk, maar ik heb geld genoeg om en kind te onderhouden.' Ik knik 'Ja dat wel.' Carlos kijkt en beetje stiekem. 'En Brooklyn? Eigenlijk vind ik het geweldig dat je zwanger bent. Ik ben dol op kinderen.' En dat was precies het antwoord dat ik nodig had.