Leugens.

'Wat moet je' snauwde ik zijn kant op, te overstuur om normaal te praten. 'Waar slaat dat nou weer op, het enigste waar ik om vraag is uitleg'. 'Dat ik heb ik je al zo vaak gezegt ik had zo'n vermoeden, twee weken terug zij je nog dat ze zo oud werd' ik stapte op mijn fiets om weg te rijden maar hij hield me tegen. 'Ja oud en fit dat weet je zelf ook wel' antwoordde hij gemeen.'Ach hou toch op ze was vierentachtig'. En was van plan weer op te stappen. 'Weet je wat, laat maar, misschien heeft Sennalie wel gelijk, misschien ben je wel een verwend kreng dat denkt dat ze alles is' telkens zij hij misschien nadrukkelijk om te laten weten dat het waar is. Tranen sprongen in mijn ogen dit wou ik niet 'alsjeblieft' piepte ik, maar hij was al weg. Onze vriendschap zou zo best ten einde kunnen het mocht niet we waren al zo lang vrienden dit kon gewoon niet we hebben elkaar overal door heen gesteund laatst nog toen zijn oma overleed. Vol hoop stond ik op, alles voor de vriendschap dan maar.