Dinsdag 04

Dinsdag

Renesmee vertelde haar plannen tot in de kleinste details aan Alice. Ik zag ze samen naar de computer lopen. Alice slaakte af en toe kreetjes en klapte in haar handen van plezier. Ze zaten daar een uur te giechelen. Rose, Esmé en ik hadden ondertussen de auto uitgeladen en alles naar de juiste kamers gebracht. Alice en Rose hadden hun duidelijk uitgeleefd en Esmé had ook haar best gedaan. Carlisle kwam thuis, en hij en Esmé gingen jagen. Rose was haar pakjes gaan inpakken en verstoppen, Emmett was nogal een klein kind als het op pakjes aankwam, hij zocht ze altijd! Edward ging piano spelen, ik had hem onlangs een boek gekocht met de mooiste (en moeilijkste) stukken van Mozart. Hij speelde het waarschijnlijk beter dan Mozart zelf.
“Renesmee, ga jij dan naar bed? Het wordt morgen waarschijnlijk een lange dag en donderdag zul je er ook niet vroeg inzitten,” zei ik terwijl naar haar toeliep. Ze zat nog steeds met Alice aan de computer.
“Ok,” ze sprong op en liep naar Edward, “slaapwel papa, slaapwel mama.” We kregen beide een kus en Renesmee verdween naar haar kamer. Edward stopte met het ingewikkeld menuet van Mozart en begon onze dochter haar slaaplied te spelen. Alice sprong opeens recht en verdween naar boven.
“Waar gaat die zo opeens naartoe?” vroeg ik aan Edward.
“Jasper en Emmett komen eraan en Alice haar kerstcadeautjes zijn nog niet verstopt, en je kent Emmett.”
“Mmm, ja,” antwoordde ik terwijl ik naar garage liep om de slingers die ik vandaag had gekocht bij de Kerstboom te zetten. Alice zou ze wel ophangen. Het verbaasde me dat ze er nog niet naar gevraagd had. Ze had het waarschijnlijk te druk gehad met de plannen voor Renesmee’s kamer. Ik hoorde de auto in de garage rijden en Alice en Rosalie kwamen naar beneden ‘gehuppeld’. Jasper en Emmett kwamen de woonkamer binnen. Rose sprong op Emmetts rug, hij begroete ons en liep daarna, met zijn geliefde nog steeds op zijn rug, de trap op. Die gingen we voorlopig niet meer zien. Alice gaf Jasper een kus en liep naar de Kerstboom en bukte zich om de slingers op te hangen. Jasper kwam bij Edward en mij zitten.
“Euh Bella, waar zijn de andere slingers, ik had er toch meer gevraagd?” vroeg Alice.
“Euh…” ik wist niet helemaal of ik het haar wel wou vertellen. Edward glimlachte naar mij en antwoordde in mijn plaats.
“Bella moest vroeger naar huis komen en heeft dus niet alles kunnen meebrengen. Wij gaan morgen wel om de rest.” Ik voelde me schuldig omdat ik me had laten doen door een mens. Ik wilde zo graag tegen Edwards borst kruipen en alles eruit huilen. Ik moest me sterk houden.
“Bella, is alles ok?” Oeps, Jasper had duidelijk gemerkt dat ik me slecht voelde. Ik knikte. Alice ging verder met versieren en Jasper hielp haar toen ze de buitenverlichting ging ophangen. Edward nam mijn hand en we wandelden naar onze kamer. Ik kleedde me uit en ging op het bed liggen. Edward kwam naast mij liggen en sloot me in zijn armen. We moesten niet slapen, maar iedereen in de familie ging toch bijna elke avond naar zijn/haar kamer. Ik hield van deze momenten, alleen met Edward in bed. Gewoon, liggen in zijn armen, ik zou daar voor altijd kunnen blijven liggen. Ik voelde zijn warme adem in mijn nek, maar ik was nogal gespannen. Ik dacht nog steeds aan het meisje in de supermarkt, ze had de dood in de ogen gekeken zonder het zelf te beseffen.
“Ontspan je Bells, trek het je niet aan,” fluisterde Edward zachtjes in mijn oor. Ik voelde mezelf wat ontspannen toen hij me naar zich trok en me zachtjes op mijn lippen kuste. Ik was op slag al mijn zorgen vergeten. Ik klampte me vast aan hem. Ik voelde hoe zijn handen langs mijn hals naar mijn rug zakten.
“Ik hou van je’” fluisterde ik nog voor we ons helemaal lieten gaan.