Leaving

Het is dinsdag 2 December 2008. Vandaag is de dag dat ik Amerika achterlaat voor twee of misschien wel drie jaar lang. Ik heb Riley gebeld omdat ik van hem wel afscheid wil nemen. David durfde ik niet te bellen dus Riley zou hem met een smoesje hier naar toe krijgen. Als ze maar opschieten over twee uur ga ik vliegen. Dan begint voor mij de grote reis met als startpunt: Stockholm. En als eindpunt: Barcelona. Eigenlijk ben ik best wel bang want halverwege de reis gaan we naar Londen. Al mijn familie en vrienden wonen daar. Ik weet niet wat ze gaan zeggen als ze me zien. Maar daar moet ik nu niet al te veel aan denken. Ik moet gewoon lol maken en een beetje school volgen onderweg. Want na de reis ben ik van plan naar de universiteit te gaan. Wel weer in Los Angeles. Ze hebben daar een grote campus dus dat is wel fijn. Er wordt ook veel aan sport gedaan. Nadenkend over dat alles komt David op me af gerent en omhelsd me. Stevig drukt hij me tegen zich aan. 'Laat me alsjeblieft nooit meer zo erg schrikken!' fluistert hij in mijn oor. 'Het spijt me David, maar...' 'Ssst. Je kan er ook niks aan doen' onderbreekt hij me. Als David me los laat komt Riley eraan gelopen. Maar heel rustig en met zijn hoofd omlaag. Hij kijkt op en meteen vlieg ik hem rond de nek. 'Riley!' roep ik. Meteen stromen er tranen over mijn wangen. 'Jennifer' fluistert hij in mijn oor. 'Ik ga je echt missen' zeg ik verdrietig. Als ik hem een aan kijk komt hij steeds dichter naar me toe met zijn gezicht. 'Jennifer er is iets wat ik je al een tijdje wil vertellen. Ik heb nooit de kans gehad om het te zeggen of de moed. Maar omdat je nu voor drie jaar weggaat kan ik het beter zeggen. Ik vind je al heel lang leuk, sinds ik je ontmoet heb. En dan ook heel leuk' Ongelovig kijk ik hem aan. 'Ik hou van je en dan ook echt heel veel' voegt hij eraan toe. Ik weet niet wat ik moet zeggen of hoe ik moet reageren. 'Je hoeft niks te zeggen maar ik wil dat je dit gewoon weet'
Hij komt steeds dichter bij. Onze lippen zijn nog maar vijf centimeter van elkaar verwijderd. Net als hij de lippen op de mijne wil drukken roept Dio me. 'Jennifer! We gaan!' Stomme sukkel, verpest mijn moment. Ongeduldig komt Dylan op me af gelopen en pakt mijn koffer. 'Opschieten!' zegt hij en loopt vast naar de douane. 'Nou dit is het dan, mijn laatste gedag aan jullie' Allebei geef ik ze nog een knuffel. David kan het niet uit zijn hoofd laten en knijpt in mijn kont. 'Je kon het weer niet laten?' lach ik. Hij steekt zijn tong uit en knipoogt naar me. Ik loop naar de douane en ga naast Dylan en Dio staan. Riley kijkt beteuterd en loopt met David weg. Ik denk even na een ren dan terug naar Riley. 'Riley wacht je vergeet iets!' roep ik. Hij draait zich om en vraagt 'Wat vergeet ik'. Ik sla mijn armen om zijn nek en mijn benen rond zijn middel. 'Dit' Ik druk mijn lippen op de zijne.