4. Stomach Applause
En ook voor het korte deel!!
Met mijn laatste krachten waarvan ik geen idee had uit wat ik ze haalde sleurde ik mezelf naar het bed waarop ik me zo zacht mogelijk neer legde. Tom merkte niets en ik sloot mijn ogen waarna ik direct wegvloog van de harde realiteit.
Of was het allemaal slechts een ziekelijke nachtmerrie?
Sleeping At Night Is Just Dreaming,
While Waking Up Is When My Daily Nightmare Begins
Bill pov.
Ik werd wild wakker geschud door twee grote handen die mijn schouders vast hielden. Een luide stem klonk door de ruimte, het was mijn naam die geroepen werd. Traag opende ik mijn ogen, alsof dat alleen al de laatste energie die ik had voor vandaag uit me zoog. Georg keek me hoofdschuddend aan. "Goedemorgen Sleeping Beauty, weer een kwartier aan je bed staan roepen en doen. Maar meneer slaapt te diep! Dude je slaapt vaster dan mijn oma na een bingo avond met haar vriendinnetjes!" begon Georg zijn onnodige ochtendpreek. Het gezeik van mijn vriend ging rakelings aan me voorbij. "Sorry, gisteren was vermoeiend", mijn ogen vielend weer toe en ik liet me vallen in het bed. "Oh, oh! Billa get your lazy ass up! Nog een heleboel werk te doen en meneer geraakt al niet uit zijn bed!" Hij kijkt me even serieus aan waarna hij vriendelijk lacht. "Just kidding, kom, we gaan ontbijten", direct word ik gebrainwashed. Eten. "Hmm hmm, ik kom zo. Nog even me aankleden enzo. Ga maar al." Als een geautomatiseerde zombie stond ik op. "Uha, wat jij wilt. Schiet wel een beetje op, Tom vreet alle broodjes op." Georg verliet de kamer. Goed, als Tom veel at, kon hij mijn deel ook opeten. Ik moest alleen lang genoeg weg blijven. Langzaam schraapte ik wat kleren bijeen en slenterde naar de badkamer. Mijn maag rommelde zachtjes. Heerlijk gevoel. Nadat ik mezelf had opgemaakt, aangekleed, en natuurlijk na eerst een zeer uitgebreide douche te hebben genomen, verliet ik pas de badkamer. Het aller ergste aan touren was dat ik mijn weegschaal niet uit de tourbus kon meesmokkelen. Een keer had Tom het gezien en me verdacht van dieëten. Het was een maand geleden en de knolraap had het al lang vergeten. Ik deel dit niet eens zo lang, een half jaar, misschien iets meer. Toen ik aankwam voor het ontbijt stond David er al. "Bill, hoe lang duurd zo'n ochtend badkamer ritueel bij jou?! Je bent niet alleen laat voor het ontbijt, je bent over het algemeen laat! We moeten vertrekken!" zaagde hij. "Nou nou, mij best hoor, sorry!" zucht ik geïrriteerd. Maar eigenlijk was ik dol gelukkig dat het ontbijt me niet zou lastig vallen. In de tourbus gromde mijn maag luid, gelukkig keken Tom en Gustav zo geconcentreerd naar de tv, terwijl Georg God weet wat op zijn kamer deed, dat niemand het hoorde.
Je maag gromd niet,
hij applaudiseerd voor je,
doe zo verder!
Er zijn nog geen reacties.