Bijna stille leerlingenkamer

Vandaag zal je wel niet te laat zijn, zelfs Angelique is nog niet weg, ik keek op. Daan stond voor mijn neus, hij raakte mijn korte sprietige haar aan, "Waarom heb je niet gewoon je haar in een staart gedaan?"
Vind je dit niet mooi?
Ik vind je met lang haar knapper.
Het maakt me niet uit of jij me knap vind.
Het maakt je ook niet meer uit of Simon je knap vindt?
Ik zuchtte, moest hij daar nu echt over beginnen?, "Inderdaad, Simon negeert me en daardoor heb ik ook al de hele week amper contact met jou."
Sorry maar Simon is een van mijn beste vrienden en Ginny neemt het steeds voor jou op en gaat ook nog amper met hem om.
Ik wil Simon niet negeren en het interesseert me niet of Ginny wel of niet met Simon wil praten, ze kan heel goed voor zichzelf zorgen.
Juist, waarom was je gisteren eigenlijk zo vrolijk? Je danste door de school heen.
Ik verander zonder problemen, ik ben een echte faunaat!
Daan drukte me bijna fijn in zijn omelzing, "Dat is geweldig."
Ja, kreunde ik, weet je wat ook geweldig is? Het schouwspel dat we krijgen als ik niet kan trainen omdat jij mijn ribben gebroken hebt.
Hij liet me snel los, "Sorry heb ik je echt pijn gedaan?"
het gaat wel.
Fred en George kwamen beneden, "Zullen we gaan? Ik heb het idee dat Planks geest via Angelique ons probeert te martelen en wij willen graag nog even in het team blijven", zei Fred.
Oké, ik pakte snel mijn bezem en vertrok naar het zwerkbalveld.