11.

Angstig nam ik plaats tegenover mijn moeder,ze kon het waarschijnlijk van mijn gezicht aflezen hoe nieuwsgierig en bang tegelijk ik was,want ze zuchte zachtjes en sloeg haar ogen neer op tafel.
Robyn,euhm,gott dit is moeilijk te zeggen.. begon mijn moeder.
Vertel het gewoon rechtuit?stelde ik zachtjes voor..
Mijn moeder slaakte een diepe zucht en toen flapte ze de ergste woorden die ik ooit in mijn leven hoorde eruit.

'Robyn,we gaan verhuizen naar belgie..'

Met grote ongelovige ogen keek ik mijn moeder aan,dit kon ik niet geloven,was het een grap?Je..Je maakt een grap toch? stamelde ik ongelovig. Nee robyn.. verzuchte mijn moeder zachtjes,Tranen welde op in mijn ogen,maar .. bill? en tom? stamelde ik nog.Maar niets zou helpen,haar besluit stond vast dat zag ik in haar ogen. Sorry robyn,het moet wel,ik heb daar veel beter werk gevonden,we vertrekken binnen een week.. met een verontschuldigende glimlach stond mijn moeder op van tafel en ging naar haar kamer.Binnen een week al?zo weinig tijd om bill en tom nog te zien..
Met tranende ogen toetste ik een nummer in mijn gsm,een nummer dat al veel opgebeld was geweest,Tijdens mijn zachte snikken hoorde ik dat de telefoon overging en toen nam de persoon op Met bill? klonk er aan de andere kant. B..Bill? kon ik er nog snikkend uitpersen.


Bill pov.

Ik en tom waren nog aant na praten over vandaag tot de telefoon overging.Ik stond als eerste recht en nam de telefoon op, Met bill? zei ik naar de andere kant van de telefoon toe. B..Bill? hoorde ik iemand stammelen,de stem die ik uit duizende herkende,en hoe ik ze het minst graag hoorde,gebroken,verdrietig. Robyn? wat scheelt er? vroeg ik angstig.Ik hoorde hoe ze aan de andere kant zachtjes snikte wat langzaam in een grote huilbui veranderde.Ik probeerde haar te kalmeren wat nogal moeilijk ging doordat ik niet wist wat er aan de hand was.Ik suste haar wat woordjes toe om haar te kalmeren,en tom zat met een bezorgde blik langs mij,hij kon haar namelijk ook horen,de telefoon stond op luidspreker.. Na een tijdje was ze nog steeds overstuur,maar gekalmeerd genoeg om mijn hart te verpletteren en in de grond te boren.Bi..Bill,ma en ik.. we gaan verhuizen naar belgie.
Even wist ik niets uit te brengen,ik keek naar tom en zag ook hem met open mond naar de telefoon staren. M-Maar waarom?? stamelde ik verslagen. Mama heeft beter werk gevonden..Snikte ze zachtjes. Hoelang blijf je nog? vroeg ik zachtjes maar aan een kant wou ik het antwoord niet weten,hoe dan ook het zou veel te weinig zijn.. Even bleef het stil aan de andere kant en toen mompelde robyn zachtjes Binnen een week al..


Tom pov:

Bill en ik hadden nog lang met robyn gebeld.We konden het alle drie gewoon niet geloven,binnen een week al werden we van elkaar gescheiden.We hadden nog maar een week samen,en die gingen we ten volle gebruiken.Het klinkt allemaal nogal dramatisch,er bestaat toch msn en gsm enzo? Maar dit is anders,onze vriendschap is gewoon te hecht,het enige waardoor we ons nog recht hielden tijdens alle moeilijke periodes,en na een week zou dat enige lichtpuntje wegzijn.. ik weet niet hoe bill dit zal ervaren,volgens mij voelt hij al een tijdje iets meer dan vriendschap,ik ken mijn tweelingbroer daar te goed voor..Ik weet niet hoe we dit gaan doen,maar makkelijk zal het voor geen een van ons drie worden..