*2

*still Naomi POV*

"Wilt u allemaal uw gordels vastmaken? We gaan landen." Ik schrok wakker. Snel maakte ik m'n gordel vast en deed m'n ogen dicht. Ik vond de landing een beetje eng. Toen we geland waren, wachtte ik totdat ik uit kon stappen. Toen ik al m'n koffers had, wachtte ik op een taxi. Ik begon weer te piekeren:"wat als iedereen me lelijk en een wannabe vind? Dan worden er vast geen CD's verkocht." Ik was zo diep in m'n gedachtes verzonken, dat ik niet doorhad dat er al een taxi voor mijn neus stond. "Komt er nog wat van?" zei de taxichauffeur nors. "Jaja, meneertje ongeduld." dacht ik nerveus. Toen ik eenmaal in de taxi zat werd ik steeds zenuwachtiger. Ik was heel erg benieuwd hoe PalmWoods er uit zag, en ik hoopte dat er aardige mensen waren. Toen de chauffeur zei dat we er waren, zonk al m'n moed in de schoenen. Ik pakte m'n koffers en liep naar binnen.

In de loby was het heel gezellig ingericht. Er stonden een paar banken, tafels en stoelen en een computer. Ik strompelde naar binnen, want ik kon nauwelijks mijn koffers dragen. Toen kwam er een jongen aan. Hij was niet heel lang, had een getinte huid en zware wenkbrauwen. Ik kon niet zien wat voor een kapsel hij had, want hij had een zwarte hockeyhelm op. "Heb je hulp nodig?" vroeg hij met een glimlach. Ik kon het zowat niet geloven. Iemand die me hulp aanbood en ook nog eens lief naar me glimlachte! "Ja graag" zei ik. "Ik ben trouwens Carlos" zei hij terwijl hij een hand uitstak. "Naomi"zei ik en ik schudde zijn hand. Toen pakte hij een koffer en mijn rugzak, liep naar de balie en zette het daar weer neer. Ik liep snel achter hem aan. Er stond niemand achter de balie dus ik drukte op de kleine bel. "Wat kom je hier doen?" vroeg Carlos. "ik ga een CD opnemen" "O, leuk. Ik zit in een band: Big Time Rush. Misschien ken je ons wel" De naam kwam me bekend voor, maar ik wist niet waarvan. Mischien had Gabriëla het er eens over gehad. "nee maar de naam komt me wel een beetje bekend voor"zei ik dus maar.

Ongeduldig ramde ik drie keer op de bel. "Ja ja ik kom al!" hoorde ik een stem roepen. UIt de kamer achter de balie kwwam een dikke man. Hij had een bak popcorn in z'n hand en hij zag er nogal chaggie uit. Hij had een naamplaatje op waar "Mr. Bitters"op stond. Wat een toepasselijke naam! "Kan ik je helpen?" vroeg hij. "ik heb een kamer gehuurd" zei ik. "naam?" "Naomi Thompson." Hij typte het in. "je krijgt kamer 2H" Hij ga me de sleutels en sjokte weer terug naar zijn kamer. "Cool! Je woont vlakbij ons!" zei Carlos. "wij wonen in 2J" "Gaaf!" zei ik. Toen ik zijn warme glimlach zag, dacht ik:"Ik ga me hier wel thuis voelen!" En ik liep achter Carlos aan de gang in naar mijn nieuwe kamer.