Chapter one. The start of a new year. 1.3

Wanneer we eindelijk helemaal waren onderzocht door Filch en ook onze koffers waren nagekeken op verboden spullen, mochten we het kasteel in. We liepen door de gangen op weg naar de slaapzalen, met onze spullen achter ons aan. Ik liep door de Slytherin Common Room door naar de slaapzalen en keek met wie ik dit jaar mijn kamer zou delen. Audrey en Alana, zoals ieder jaar dus. Wij kregen altijd een kamer met z’n drieën, maar dat mocht ook wel. Mijn moeder, en ik gokte ook de ouders van Alana en Audrey, betaalden wat extra, zodat we in alle luxe leefden. We hadden een eigen grote badkamer, we hadden een kamer met z’n drieën, enzovoort. Nadat we onze spullen gedumpt hadden, liepen we door naar de Grote Zaal, waar de nieuwe leerlingen gesorteerd zouden worden. Met moeite hield ik mijn ogen open en klapte wanneer een eersteklasser werd gesorteerd in Slytherin. Na een lange sorteerceremonie, en een boel geklap en gejuich later, begon Dumbledore dan eindelijk aan zijn lange toespraak.

Een por van Alana haalde me uit mijn roes. Ik was blijkbaar in slaap gevallen, onder Dumbledore’s toespraak.
‘Hoe doe je dat toch? In slaap vallen waar de hele school bij is?’ fluisterde Alana geschokt.
‘Dat lange verhaal van die seniele oude vent interesseert me toch niet,’ verklaarde ik.
‘Beste leerlingen, welkom bij een nieuw jaar op Hogwarts. Val nu allemaal aan op dit heerlijke avondmaal!’ eindigde Dumbledore zijn toespraak.
Hij klapte in zijn handen, en meteen was de hele tafel overladen met allerlei eten en andere lekkernijen. Mijn bord schepte ik meteen royaal vol; ik kon eten zoveel ik wilde, zonder dik te worden, dus daar maakte ik goed gebruik van. Audrey keek me benijdend aan. Ze schepte haar bord voor de helft vol met sla en begon te eten. Audrey was altijd bezig met haar figuur, ze was altijd bezig af te vallen, maar nooit had het haar gewenste effect.
‘Psst, June. Fred Weasley zit overduidelijk naar je te staren,’ fluisterde Alana.
Ik draaide me om, om de loser die me aan zat te staren aan te kijken. Hij draaide zijn blik niet weg, zoals ik had verwacht, maar keek me uitdagend aan. Ik trok een wenkbrauw op en keek hem minachtend aan, maar dit leek hem niet te ontmoedigen. Hij grijnsde even en liet zijn blik over mijn lichaam glijden. Walgend keek ik weg, om me weer op mijn eten te storten.
‘Wat had dat te betekenen?’ vroeg Alana geïnteresseerd.
‘Niets. Volgens mij is Weasley ziek of zo, hij ergert me in ieder geval mateloos,’ zuchtte ik en dacht terug aan ons ‘akkefietje’ in de trein. Wat had die gast? Waarom zocht hij ineens zo duidelijk toenadering? Ik was misschien wel makkelijk, maar ik zou nooit het bed induiken met een Weasley, dat kon ik met zekerheid beloven. Ik schudde het van me af en at verder. Ik ging mijn eetlust niet laten bederven door zo’n rare ginger.

Mijn humeur zakte tot onder het dieptepunt, wanneer ik hoorde dat de lessen morgen al zouden beginnen. Ik keek op mijn rooster, morgen zou ik beginnen met Verweer tegen de Zwarte Kunsten, van Snape. Dat viel nog best wel mee. Ik was altijd wel goed geweest in dat vak en Snape trok mij altijd voor –Slytherins in het algemeen wel, maar mij nog meer-, dus dat was wel een goed vak om het jaar mee te beginnen.
‘Geef me jullie roosters eens,’ zei ik tegen Audrey en Alana.
Ze gaven me hun roosters en ik keek naar wat we samen hadden. We hadden zo ongeveer alles samen, op de keuzevakken na. Ik had gekozen voor waarzeggerij en voorspellend rekenen. Alana en Audrey hadden beide gekozen voor leer der oude runen en verzorging van fabeldieren.
‘Dus, morgen beginnen de lessen weer. Fijn,’ mompelde ik.
‘En dan hebben we ook nog eens de meeste vakken gezamenlijk met de Gryffindorks,’ zuchtte Audrey.
Wanneer ze mijn geschokte blik zag keek ze me onderzoekend aan. ‘Wacht, wist je dat nog niet?’ vroeg ze.
Ik schudde mijn hoofd en keek geschokt voor me uit. Ik ving nog een knipoog van de Weasley tweeling op, die aan mijn geschokte blik waarschijnlijk hadden gezien zien wat ik had ontdekt. Dit jaar zou echt een hel worden.