Hoofdstuk 6
‘Met Simon,’ klonk het aan de andere kant van de lijn. Lily zuchtte opgelucht en probeerde niet te klappertanden, ze was in haar haast vergeten haar jas aan te doen. De wind was niet hard, maar wel vreselijk koud.
‘Simon! Met mij, Lily. Hoe gaat het? Wat is er aan de hand? Waarom ben je niet op school? Waarom stuurde je dat lege sms’je?’ Ze stelde alle vragen in een keer, hopend snel weer naar binnen te kunnen waar het rumoerig maar warm was.
‘Rustig, Lily. Er is niets ernstigs aan de hand.’ Een zware last viel van haar schouders af.
‘Dat is echt heel fijn om te horen, Simon. Maar waarom ben je dan niet op school? En dat lege berichtje, waarom was dat?’
Simon grinnikte zachtjes. ‘Het is lief en stiekem ook best grappig dat je altijd iedereen zo graag wilt helpen. Ik verstuurde het per ongeluk, ik wilde je iets sturen, maar ik besloot het toch niet te doen en had daarom alles gedelete. Maar ik verstuurde hem per ongeluk toch. Die geweldige nieuwe mobieltjes zijn soms best onhandig.’
‘Wat wilde je sturen?’ De nieuwsgierigheid begon aan te wakkeren.
‘Een vraag,’ was zijn simpele antwoord.
‘Welke vraag?’
‘Ik vraag het je wel als ik weer op school kom. Het is niet echt iets om niet in eigen persoon te vragen.’ Lily brandde van nieuwsgierigheid, maar kon er niets aan doen om zich ook weer een beetje zorgen te maken. Waarom deed Simon zo geheimzinnig?
Lily had, zoals elke dinsdag, het vijfde een tussenuur. Bijna al haar vrienden hadden nu samen wiskunde. Ze zuchtte en dacht aan Zack. Ze miste hem, en altijd als er niemand was om haar af te leiden, dacht ze aan hem. Zoals gewoonlijk was er niemand lesvrij, behalve twee jongens die ze eigenlijk niet kende, en van wie ze de indruk had gekregen dat ze hen ook niet wilde leren kennen. Over de een gingen verhalen dat hij met een dertigjarige vrouw onveilig seks had gehad, terwijl haar kinderen een etage lager sliepen. De andere was een keer stoned de klas binnen gekomen, en had toen het lokaal ondergekotst. Bovendien had Lily een keer een gesprek aangehoord over een drugsdeal die ze de dag ervoor hadden gemaakt (bij het basketbalveldje, ze waren bijna te laat geweest), toen ze een keer alleen achter hen zat bij wiskunde. Geen goede afleiding.
Ze wist dat ze nog zat huiswerk had dat ze mooi in dat uur kon maken, maar gaf het beantwoorden van Sabine’s mailtje voorrang. Ze nam haar spullen mee naar de computerruimte en zette zich daar neer achter een afgelegen computer. Na vlug om zich heen gekeken te hebben (het was immers tegen de regels om op school mails te sturen die niets met school te maken hadden) startte ze het internet op en al snel was de mail die ze gisteren van Sabine had gekregen leesbaar op het beeldscherm. Ze klikte een keer en het scherm versprong en ze begon haar antwoord te typen. Ze begon met een vrolijke en een beetje kleffe begroeting, zoals altijd, en vertelde daarna uitgebreid hoe prachtig ze Sabine’s jurkje wel niet vond en hoe mooi ze lachte op de foto. Al vrij snel werd de tekst steeds serieuzer. Lily had het al druk genoeg met zich zorgen maken om Sue en Simon, maar ze vond dat haar belangen er niet toe deden als er kans was dat er iets goed mis was met een vriendin. Ze moest weten of er iets aan de hand was, en als dat het geval was, zou ze proberen Sabine zoveel mogelijk te helpen. Ze wist dat ze het zichzelf nooit zou vergeven als ze dat niet zou doen.
Dus de tekst veranderde. Haar complimentjes gingen over in confronterende vragen. Anders zou Sabine het ontwijken, wist ze. Ze tikte en ze typte en stopte pas toen een schelle bel klonk, wat betekende dat haar les begon. Vlug verzond ze het mailtje en sloot de computer af.
‘Hé lieve schat!’ Zack klonk uitgeput, maar oprecht vrolijk. ‘Ik zag nu pas dat je gisteren had gebeld, maar ik was toevallig net bezig met een concert.’ Hij lachte aanstekelijk. Lily glimlachte flauwtjes.
‘Je klinkt heel vrolijk.’
‘Het concert van vandaag ging in een woord: geweldig! De fans hadden ook op eigen initiatief een of andere actie op touw gezet.’ Zack stak van wal over een verhaal over spandoeken, ballonnen en fans. Hij was zo enthousiast dat het onbegrijpelijk werd omdat hij alles tegelijk wilde vertellen. Lily lachte op de juiste momenten en Zack had niets door.
‘Het was echt fantastisch. Maar, dat geeft geen antwoord op de vraag die ik net stelde!’ zei hij opgewekt toen hij zijn verhaal had afgemaakt. Heel even dacht Lily er aan om hem alles te vertellen, over Sue haar problemen thuis, haar verontrusting tegenover Simon, Sabine haar niet bestaande kilo’s, zoals ze de vorige dag van plan was geweest. Ze gooide deze gedachte echter snel weg, ze wilde Zacks humeur niet verpesten. Het was aandoenlijk hoe blij hij was.
‘Er was niets, ik belde je per ongeluk,’ verzon ze snel en vulde het aan met een nep lachje. ‘Die oude koelkast van een mobiel van mij lijkt af en toe een eigen wil te hebben.’
‘Oh, oké. Ik was bang dat er iets aan de hand was,’ zei hij, ook al had zijn stem hiervoor niets van angst verraden. ‘Je krijgt overigens de groeten van Rian, knuffels van Alex en lebberzoenen van Jack.’ Zack grinnikte, waarschijnlijk door de herinnering aan het ontstaan van deze boodschap.
‘Doe Rian maar de groeten terug, geef Alex een knuffel van mij, en ik geef je bij deze de toestemming om Jack een trap te verkopen,’ lachte Lily. ‘De trap mag geheel per ongeluk in zijn privédelen terecht komen, als jij daar behoefte tot voelt.’ Ze besloot een andere keer tegen Zack te gaan zeuren over haar problemen, afleiding was op dit moment genoeg. Zack lachte om haar woorden en Lily hoorde hoe hij naar iemand schreeuwde dat diegene –met Lilys toestemming- in zijn ballen getrapt ging worden. Lily herkende Jacks stem in de gil die volgde.
Ze klemde haar mobiel tussen haar oor en haar schouder, draaide een rondje op haar bureaustoel en liet zich in een zorgeloos gesprek vol met gelach en rondfladderende vlinders leiden.
Reageer (1)
Geeft niet Je schrijft echt mooii!
1 decennium geleden