21.

Nadat Finn naar de kamer van Josh vertrokken was, begon Quinn tegenover me een heel verhaal over mensen op school af te leggen. Ik deed maar alsof ik het snapte en lachte mee op sommige stukjes, maar eigenlijk had ik geen enkel idee wie al die mensen eigenlijk waren. ‘En toen ze het lokaal uit kwam,’ begon Quinn lacherig. ‘Toen… Wacht, jij hebt geen idee over wie ik het heb hè?’ Ik lachte even zacht en haalde toen onschuldig mijn schouders op. ‘Nope. Sorry Quinn, ik wilde je niet onderbreken.’ Nu kon ook Quinn lachen. Tot ze op haar horloge keek. ‘Oh shit! Ik moet naar huis, anders vermoord mijn moeder me dadelijk nog. Ik zie je morgen wel weer op school.’ Vluchtig stond ze op en trok haar jas weer aan. ‘Wacht, mag ik je e-mail en je nummer?’ vroeg ik iets wat verlegen. Het klonk nogal aandringerig. Maar Quinn glimlachte me vriendelijk toe. ‘Natuurlijk.’ Ze liep naar mijn bureau toe en schreef op een klein blaadje de gegevens op. Daarna glimlachte ze me nogmaals toe. Samen liepen we naar beneden en ik maakte de deur voor haar open. ‘Tot morgen Jane,’ riep Quinn vanaf de stoep en zwaaide even. Ik zwaaide nog even terug en liep toen terug naar boven. In mijn kamer sloeg ik het telefoonnummer gelijk even op in mijn Blackberry en voegde het e-mail adres toe in mijn Macbook. Nu ik toch achter mijn Macbook zat, surfte ik even langs Facebook. Ik keek naar mijn pagina en naar de berichten die mensen erop hadden gezet, tot mijn moeder beneden riep voor het eten.