45- Marcus Reactie (Aro Heb ik al eens gebruikt ;p)

Jane kwam terug, Edward had haar geroepen van aan de deur. Soms kon het wel handig zijn om een vampier te zijn, en zoals het er nu naar uitzag, zou ik dat heel binnenkort zelf ervaren. Ik vroeg me af wat Jane gedaan had in de tijd dat ik gedronken had en Rose gaan jagen was. Haar ogen waren iets roder, iets feller, waardoor ik het niet meer moest vragen. Edward keek verdeeld. 'Niet in de buurt hoop ik?' vroeg hij, Jane schudde haar hoofd. 'Is 219 km nog te dicht?'vroeg ze met een klein lachje voor mij. Edward rolde met zijn ogen. 'Toevallig je broer tegengekomen?'vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. 'Ik heb hem gebeld -bedankt dat ik je GSM mocht lenen- hij is in Volterra. 'Hoe is het met hem?'vroeg ik. 'Hij vindt het jammer wat hij moet doen.' zei ze met een korte blik op mijn buik. 'juist ja, Aro's meest gemakkelijke methode van gevangenschap.'zei ik afkeurend. Ze knikte, daarover waren we het eens. Rose keek ons vragend aan. 'Wat is dat dan?' vroeg ze. 'Hij laat Alec een bepaalde tijd op ze los, het is verschrikkelijk voor gelijk wie om een week zonder gehoor, zicht, smaak, tast... gelijk welk zintuig te zitten.' zei ik. Jane beet een beetje op haar lip. 'Een week, een dag vrij voor Alec, en dan weer een week.' zei ze. 'Twee weken?'vroeg ik. 'Aro was behoorlijk kwaad.'zei ik en ik deed moeite om niet te laten horen hoe erg ik het eigenlijk vond. 'Caius ook, ik denk dat hij een hele tijd op het punt heeft gestaan om Felix de keel over te bijten en hem in brand te steken. EN ik denk dat Aro dat ook wist, daarom dat de straf zo zwaar is.'zei ze. omdat Caius zelf niet om wraak zou gaan zoeken. Felix is erg sterk, en Aro had hem nog nodig. 'Wel dat is Jammer voor Felix.' zei ik koppig, wetende dat het niet hetgene was wat ik wou zeggen.

Jane Pov
(Ik keer even terug naar wat Jane heeft gedaan terwijl Lilly aan het vampiertje spelen was)
De Cullens gaven me echt de keuze om te blijven of om weg te gaan, maar als er bloed aan te pas kwam, liep ik liever geen risico's. 'Ik wil geen van mijn meisjes in gevaar brengen.' zei ik en voor ik het huis uitliep, nam ik Lillys telefoon met me mee. Het maakte me niet uit of ze het nu opmerkten of niet, ze zouden kunnen begrijpen dat ik orders had die ik moest uitvoeren. Ik liep redelijk ver, tweehonderd kilometer lag binnen de 5 minuten achter me. Dit moest genoeg zijn. ik draaide het nummer, het zat nog onder laatst gebeld dus veel moeite koste het me niet. 'Lilly?' Aro's stem was vlak, maar er was een tikkeltje wanhoop te horen. 'Het spijt me u teleur te stellen.' Zei ik. Marcus nam de telefoon over. 'hoe is het met haar, Jane?' vroeg hij zacht. 'Ze is...duidelijk héél zwanger.'zei ik met een beetje moeite. Het leek nog steeds erg om te moeten toegeven dat mijn kleintje zelf een kleintje zou krijgen. 'Ze..Haar buik begind dikker te worden, ze is vandaag begonnen aan het bloed drinken.' zei ik. Ik dacht dat ik Marcus of iemand anders in de buurt hoorde knikken. Wel, ik hoorde de lucht zich verplaatsen. 'Het gaat te snel, volgens Carlisle. hij vreest voor complicaties.' zei ik zachtjes. Ik had kunnen weten dat Caius en Aro nu om de telefoon konden vechten. 'Wat dan?'vroeg Aro's stem, minder vast dan anders. 'Het gaat te snel, zelf voor een vampier Baby,' probeerde ik uit te leggen. 'Te snel?' hoorde ik de stem van Caius vragen. Gingen ze nu ook nog proberen de telefoon te delen? Alsof dat hen ooit zou lukken...
'De Baby groeit veel sneller dan Reneesmee deed.' zei ik op mijn beurd. 'Hoe komt dat, Jane?' Marcus was de enige die erin slaagde om zijn stem normaal te houden, daarvoor was hij dan ook de oudste. 'Ze hebben meer dan 1 theorie.' mompelde ik, het leek alsof ik een lesje op zei. 'Ofwel is Lilly sterker,' ik liet even plaats voor instemmend gemompel. 'Ofwel de Baby.' zei ik weer met een adempauze die ik eigenlijk niet nodig had. 'Dan zou het ofwel een jongen kunnen zijn, die -dat denken ze toch- wel giftig zijn, en meisjes niet.' zei ik. Ik hoorde op de achtergrond iemand discutieeren, maar het geluid was te zwak om iemand te herkennen. 'Interessant.' gooide Aro er even tussen. 'Of het is er meer dan 1, voor het moment houden ze zich vast aan dat laatste. 'Hmm, een tweeling dus?' vroeg MArcus.Hij hield zich verschrikkelijk kalm, maar hij was het meest met Lilly bezig geweest. Hij kon niet zonder haar. Zij was zijn leven geweest de afgelopen 16 jaar. 'Dat denken de Cullens.' zei ik zacht. 'Er is nog iets, Jane.' merkte Marcus op. Ik zuchtte. 'De Cullens willen het haar niet zeggen.' zei ik zacht, alsof iemand me plots afluisterde. 'Wat niet? Jane?' Aro leek meer geintereseerd hierin. ik haalde diep adem, ik durfde het bijna niet luidop te zeggen... Alsof dat het allemaal waar zou maken. Alsof dat het pas echt waar zou zijn als ik het nu, hier zou briefen aan mijn meesters. ik zuchtte weer. 'Jane?' Caius Harde stem was kort en krachtig, erg duidelijk en niet te negeren. 'Carlisle en Edward zijn Bang. Als ze zich houden op het pad van de tweeling dan...' Ik voelde me raar, het leek alsof ik het eerst in 800 jaar in tranen zou uitbarsten, ookal kon een vampier dat niet. Ik snikte zachtjes. 'Rustig, Jane. Zeg het maar...'zei de kalmerende stem van Marcus, ik heb me al mijn hele vampierleven afgevraagd hoe hij dat kon doen. Ik vermande mezelf zoals ik zou moeten. 'Ze denken dat ze de baby's nooit zal kunnen uitdragen... dat ze zal sterven voor de geboorte, en dat Zelf ons alles-genezende gif niet meer zal baten.'zei ik, en voor ik het echt wist, liet ik weer een snikje. 'Ik ben bang, Meester Marcus.' mompelde ik vlak voor ik de telefoon toeklapte. Ik moest eerst tot rust komen, dan jagen, en dan terug naar lilly. Zij wist het niet, en dat moest nu nog niet. Ze mocht zich geen zorgen maken...
Maar ik was zo bang om haar te verliezen...