- Samantha and Justin 02

Het is een geweldige zomermiddag. Ik zit lekker op het terras te genieten van een ijskoude cola. Chelsea zit naast me uitbundig te bellen met Chad, haar nieuwe vlam. Als het gesprek is afgelopen kijkt ze me glunderend aan. 'Ik heb zo'n zin in morgen! We gaan ervoor ook nog wat leuke dingen doen, maar dat is allemaal een verassing. Je hoeft in iedergeval niks mee te nemen.' Ik trek mijn wenkbrauw op. Verassing? Waar gaat dit nu weer over. 'Hoelaat gaan we dan?' Chelsea kijkt bedenkelijk. 'Ik denk rond half 4.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Het concert begint pas om 8 uur 's avonds!' Chelsea lacht. 'Duh, dat weet ik toch. Daarom is het ook een verassing. Drink je cola op, dan kunnen we een outfit scoren!' Snel pak ik mijn glas en drink het leeg. 'Weet je al waar je naar op zoek bent qua kleding?' Zeg ik tegen haar. 'Purple, he loves it!' Ik lach een beetje. Dat had ik kunnen verwachten. 'En jij dan?' Chelsea kijkt me vragend aan. 'Ik weet niet, ik zie wel. Ik denk ook paars, anders wit ofzo.' Chelsea kijkt me aan alsof ik iets raars heb gezegd. 'Wit! Nee joh, dat is toch veel te saai.' Ik haal mijn schouders op. 'Zullen we hier naar binnen gaan?' Chelsea knikt en loopt meteen de rekken af om iets paars te vinden. Mijn oog valt op een té leuk jurkje. Het is paars, maar dat is puur toeval. Snel loop ik het pashokje in. Toen ik eruit kwam zag ik Chelsea met open mond naar me kijken. 'OMG, Sam! Ik wou dat ik die eerder gezien had. Hij staat je perfect!' Een beetje nerveus kijk ik in de spiegel. 'Is dit niet opzichtig voor een concert?' Vraag ik een beetje nerveus. 'Nee joh! Hello, all the boys will go crazy. Niet dat er veel jongens zullen zijn.' Lachend loop ik terug het hokje in. Nadat we afgerekend hadden namen we nog een cappuchino bij Starbucks. Ik was afgepeigerd. Chelsea en ik moesten nog vijftien winkels afstruinen voor ze haar keuze kon maken. Uiteindelijk het shirt uit de tweede winkel en de jeans uit de eerste winkel. Waarom is het altijd zo dat na lang twijfelen je bij je eerste keus blijft? Chelsea was maar door aan het praten over Chad, en na een paar knikken van mijn kant keek ze tevreden op haar telefoonscherm. Een telefoon! 'Chels, ik moet nog een telefoon halen.' Chelsea kijkt op haar horloge. 'Dan moeten we opschieten, de winkels gaan zo dicht.'

Enkele minuten later bereiken we de winkel waar ik mijn vorige telefoon heb gehaald. Er staan een hoop meisjes te duwen en te schreeuwen. 'Wat is hier nou weer aan de hand? Dalijk kan ik niet eens meer een telefoon halen door die drukte.' Chelsea negeert mijn opmerking en trekt me mee door de menigte naar binnen. 'Kunnen we niet beter ergens anders heen gaan?' Opeens begint Chelsea te gillen. 'Wat is er?' Dan zie ik het. Mijn uitdrukking kan ik niet beschrijven. Daar staat hij. Justin Drew Bieber. Het voelt alsof het bloed terug mijn lichaam instroomt. Ik kan niks meer. Het enige waar ik aan kan denken is dat hij de jongen is waar ik nu al 5 jaar over droom. Dat hij mijn echte liefde is. En daar staat hij, in levende lijve. Het is een beetje onwerkelijk. Kan hij wel mijn liefde zijn? Bestaat dit? Opeens zie ik een kleine schittering in zijn ogen. Zie ik hem nu lachen? Is het naar mij? Opeens hoor ik achter me een hoge stem. 'Omg, he totally laughed at me!' Een beetje teleurgesteld keer ik terug naar de realiteit. Wat haal ik me nu toch in mijn hoofd? Justin die naar me lacht, wat een grap. Een beetje lachend om mezelf wend ik mijn hoofd af en probeer ik me te richten op de telefoons. Door al het geschreeuw en hordes meisjes die naar binnen willen, lukt dat niet echt. 'Iedereen naar buiten, nu!' Ik kijk verschrikt op en zie Kenny samen met wat andere bodyguards de meisjes naar buiten proberen te krijgen. Ik wil richting de bailie lopen om uit te leggen waarvoor ik hier ben. In een milliseconde verbeeld ik me dat Justin naar me kijkt terwijl ik dichterbij kom. Meteen zet ik die gedachte van me af en loop een paar meter langs hem af. Dan staat Kenny voor me. 'What do you think you're going to do?' Een beetje verbaasd kijk ik hem aan. 'Buy me a phone, do you mind? My god, I had no idea he was here otherwise I would went somewhere else.' Een beetje bedenkelijk kijkt hij me aan. Dan veranderd zijn blik. 'Justin, what are you doing!' Meteen loopt Kenny weg. Ik kijk achterom maar Justin is verdwenen.