1 ~ Rory tutoring?

‘Die taart ruikt echt heerlijk, weet je zeker dat je niet een stukje wil delen?’ vroeg ik. Het was toch ongelofelijk dat ze net naast me moest zitten met een kersentaart. Ik bedoel, ze wist dat ik ook dol ben op haar zelfgemaakte taarten en ik een stukje niet zou kunnen weerstaan. Maar nee, deze taart was voor Rory, ik zou niks krijgen, dat was nu wel duidelijk. ‘Nee, eerst moet ik de taart nog aan Rory laten, het is namelijk voor ons..’ ‘Halfjarige jubileum, jaja, ik weet het June. Ik hoop dat we snel bij z’n huis zijn, anders kom ik nog om van de honger,’ vulde ik haar meteen aan. June en Rory waren het meest kleffe stel dat ik ooit gezien heb. Elke keer als ze bij elkaar waren, moesten ze zoenen of lieve woorden fluisteren. En dan, als ze niet bij elkaar waren, had ik wel June die constant over hem praatte. Maar ach, we waren beste vriendinnen, dus ik klaagde er niet over. BFF’s staan nou eenmaal altijd voor elkaar klaar, dag en nacht.

Dat was dan ook de reden waarom ik haar toen helemaal naar Rory’s huis moest rijden. Nu ze een halfjaar bij elkaar waren, wilde June dit natuurlijk vieren met één van haar beroemde taarten. Helaas had zij zelf geen auto, dus zou ik wel weer klaarstaan. Maar ach, gelukkig had de beroemde taartenbakster me beloofd hierna koekjes met mij te gaan maken, dus dat zat wel snor.

‘Hier naar rechts, toch?’ vroeg ik. June knikte. Ze was nu al zo’n hele minuut niet aan het praten over Rory, een record! ‘Weet je, Rory is niet alleen knap en lief, hij is ook nog eens ongelofelijk slim! Hij geeft nu zelfs bijles aan een of andere klasgenoot, hoe attent is dat? En dan nog wel wiskunde, wauw!’ Te vroeg gejuicht, helaas. Maar wacht eens.. ‘Bijles? Aan wie dan?’ vroeg ik verbaasd. Rory en bijles geven voor wiskunde? Ik zag die gast toch echt elke les overschrijven.. ‘Oh, zo’n jongen, Brian. Die is niet zo goed, dus Rory helpt hem om zijn cijfer op te halen en hij hoeft er helemaal niks voor terug! Het is toch ook zo’n schatje..’ zwijmelde mijn blonde vriendin al meteen weer weg.

Ik keek verbaasd door de voorruit en sloeg rechtsaf richting Rory’s huis. ‘Ik ken helemaal geen Brian,’ stamelde ik verbaasd. Ik kende zo’n beetje wel al mijn klasgenoten en de vrienden van Rory – om hem in de gaten te houden, mocht dat nodig zijn – maar Brian, die naam had ik toch echt nog nooit gehoord. Maar wel iets dat er op leek.. Hm, wat was die naam nou ook alweer? ‘Niet? Maar jij zit toch in Rory’s klas? Oh jij warhoofd, jij bent natuurlijk veel te gericht op andere dingen, ik zie het wel, je valt op die leuke jongens in jouw klas. Maar het geeft niet hoor, zolang je niet op mijn Rory valt, vind ik het prima,’ ratelde June alweer. Raar...

Ik parkeerde de auto netjes op een parkeerplek voor Rory’s huis en bleef toen even staan. ‘June, ik ken toch echt geen Brian hoor,’ zei ik nog een keer verbaasd. Ondertussen had de blondine al de overheerlijke taart gepakt en fatsoeneerde ze haar haar in de zijspiegels. ‘Ach, Rory heeft vast zoveel vrienden, hij is ook zo populair, maar hij heeft alleen maar oog voor mij, natuurlijk.’ Ze giechelde even en maakte toen een knipoog naar haar spiegelbeeld.

‘Nou, ik ga, wacht jij even? Het kan eventjes duren, want misschien willen Rory en ik nog wat zoenen enzo.. Bedankt voor het brengen, je bent de beste,’ zei ze nog en gaf me een zoen op m’n wang. ‘Uhm, ja, tot zo,’ zei ik vlug. Brian, B-r-i-a-n, waar kende ik die naam toch van? Wacht.. Wacht! ‘June, wacht!’ riep ik nog, maar ik zag haar al niet meer. Dit werd een complete disaster.