3.6

POV Ibrahim:
Samira en Samir kwamen tegelijk met mij thuis. Ik keek ze beide even verbaasd aan toen ze met een winkelwagentje aankwamen met drie tassen en me meisje in de winkelwagen. Ik kon er wel om lachen om me meisje in een kar te zien die me broer duwde. Ik stapte me auto uit en deed hem op slot. "zo waar komen jullie vandaan?"Zeg ik met een glimlach terwijl ik Samira uit het winkelwagentje tilde en me armen om haar heen sloeg. Samira sloeg haar armen ook om mij heen. "Wij beste meneer Afellay hebben boodschappen gedaan."Zei Samira en ze gaf me een tik op me neus terwijl ze weer ging staan. "Oja heb jij dat?"Vroeg ik lachend aan haar terwijl ik er een kus gaf. "lach je ons nou uit?"Vroeg Samira terwijl ze me met een opgetrokken wenkbrauw aankeek. Om die blik kon ik altijd wel lachen net als wat ik nu ook deed, de blik die me zo aan het lachen maakte. Terwijl ik naar mijn broertje toeliep."Heb je haar een beetje in de gaten gehouden?"Zei ik met een knipoog. "Ja en ze was heel irritant!"Zei Samir met een grijns op zijn gezicht terwijl hij me een onopvallende knipoog gaf. "Dat is niet waar"Zei Samira door ons gesprek heen terwijl ze de deur opende en de boodschappen naar binnen bracht. "Brengen jullie nou maar als echte mannen die kar weg"Zei Samira lachend terwijl ze het karretje naar me toe duwde. "Maar natuurlijk baas"zei ik lachend en gaf haar nog een kus en vertrok toen met Samir richting de supermarkt het karretje terug te brengen

POV Samira:
Terwijl de jongens het karretje weg gingen brengen ruimde ik de boodschappen op. Het voelde even raar om nu al alleen in het huis van Ibrahim te zijn ook al zei die elke dag wel dat het ook mijn huis was. Toen de boodschappen waren opgeruimd besloot ik even de troep van de dag er voor op te ruimen aangezien Ibrahim en ik er geen tijd voor hadden gehad. Eigenlijk voelde het alsof Ibrahim en ik een tijdje langs elkaar heen leefde aangezien Ibrahim druk was met de verhuizing naar Barcelona en ik druk was met me school en de enigste tijd die we samen hadden was in de avond en zelfs dan was er niet veel tijd omdat de volgende ochtend vroeg zijn wekker weer ging of mijn wekker. Op deze momenten miste ik mijn ouders wel, het alleen zijn en het gevoel dat er niemand om je heen is, terwijl Samir zo vaak nog voor mij naar het huis kwam omdat ik anders alleen was. Er rolde een traan over me wang terwijl ik die veegde ruimde ik de laatste dingen op.Waarna ik me op de bank liet vallen. Ik pakte de afstandsbediening en zette de tv aan waarna ik wel iets heel raars zag.