2011

2 dagen nadat hij veranderd was, was hij verdwenen. Hij had een brief voor me achtergelaten. Je bent altijd de mijne, maar heb tijd nodig voor mezelf. Ik vind je wel, liefs Edward. 93 jaar later heb ik nog steeds niks van hem gehoort. Nog een laatste keer keek ik naar het beeld 'jezus de verlosser' in Rio de Janeiro en stapte de taxi in. Ik zal hem dan maar gaan zoeken.

Ik kwam aan in Washington met het vliegtuig. Hier zou Damon Salvatore op me wachten met de plaats waar Edward zou verblijven. Damon is een expert in mensen zoeken zeg maar. 'Goedemiddag Christina, lang geleden' zei hij met een grijns op z'n gezicht dat je er zo wilt afslaan 'Ja Damon, inderdaad lang geleden. Nu, zeg me waar hij is.' 'ow ow oow, zo niet liefje, krijg ik er niks voor in de plaats?' zei hij weer me die zelfde irritante grijns. 'Damon, ik ben paar jaar ouder dan je, daag me niet uit.' zei ik en met een geirriteerde houding. 'Oke oke, wat jij wilt' zei hij en pakte een enveloppe uit z'n binnenzak. 'Forks,Washington. Hier is zijn adres' zei hij en gaf me de enveloppe. ' Dank je Damon' zei ik en liep richting de uitgang.'Ik zie je nog wel liefde! I know you love me' zei hij sarcastisch en ik stak mijn middelvinger om en liep gewoon door.

Eindelijk na 2uur lopen kom ik aan in de bossen van Forks. 'Eerst even gaan jagen' zei ik tegen m'n eigen en liep verder in het bos in de hoop er een jogger tegen te komen.Na 20 minuten te hebben rondgelopen geef ik het op en ga naar een weide iets verder op tot ik ineens een mensengeur ruik. ' Katshing' zei ik tegn m'n eigen en moest even glimlachen. Stil liep ik richting de geur tot ik ineens nog een geur rook, maar ik kon niet plaatsen wat het was. Ik liep verder totdat ik ineens een koppel zag. Ik ging op m'n hurken zitten en wachte stil af. Totdat de jongen ineens zijn hoofd draaide en mij verbaasd aan keek. Ik ging terug rechtstaan en keek naar hem met grote ogen.. 'Ed..Edward?' 'Christina?'