|| Eight

Sophie.
Sophie.
Sophie.
Ik bleef de naam voor mezelf herhalen.
Kyle stootte me aan.
“Dat is die chick van de receptie” fluisterde hij. “Is ze niet lekker?”
Ik knikte.
Sophie ging verder met haar praatje.
“Zoals jullie misschien wel gezien hebben, heeft Jules een gitaar bij zich” ze wees even naar de jongen naast zich.
Ik vroeg me af of het haar vriendje was.
“En omdat we genoeg brandhout hebben kunnen we hem wel gebruiken om muziek te maken” ging ze verder.
De groep lachte maar viel stil toen de eerste akkoorden door de zomernacht klonken.
Ik kende het nummer niet maar deed mijn ogen dicht om beter te luisteren.
Mijn maag maakt een sprongetje toen Sophie begon te zingen.

“I wish you could see your face right now,
Cause you’re grinning like a fool.
We’re sitting on your kitchen floor,
On a Tuesday afternoon.”

Haar stem klonk mooi in de open lucht. Ik opende mijn ogen en haar ogen boorden zich in de mijne. Ik hield mijn adem in terwijl ze zong. Iedereen om me heen verdween, alleen wij twee en de gitaarmuziek waren er nog.

“You’re just a daydream away.
I wouldn’t know what to say,
If I had you.
And I’ll keep you a daydream away.
Just watch from a safe place, so I never have to lose”

Mijn hart klopte snel en het zweet brak me uit. Ik probeerde te slikken maar mijn keel was zo droog als schuurpapier.
Doe normaal Aiden, doe normaal.
Ik snapte niet wat er met me aan de hand was. Sinds wanneer kon een meisje zoveel invloed op me hebben?
Plotseling wist ik waardoor dit allemaal kwam. Het meisje tegenover me deed me aan iemand denken. Aan Noa. Met haar lach en die blik in haar ogen.
Ik voelde hoe er tranen opwelden in mijn ooghoek en ik hoopte dat niemand ze zou zien.