-IV-

De volgende ochtend stond Elena vroeg op. Ze besefte dat het haar laatste dag in dit huis zou zijn. Snel nam ze een paar spullen samen, haar kamer was de enige die nog niet in dozen zat. Ze haalde een oude rugzak uit de bodem van haar kast, en vulde die met allerlei persoonlijke spulletjes; haar dagboek, haar foto's, haar tekeningen, alles wat ze nog had.
Wanneer ze klaar was ging ze op haar bed zitten. Ze keek naar haar kamer.
Het was de mooiste kamer uit het huis. In ieder geval, de vrolijkste.
Ze had lichtgroen behangpapier, dat er nu veel somberder uitzag omdat de foto's en posters weg zijn. Haar vloer was wit parket, dat enorm kraakte wanneer je erop liep. Tot tegenstelling van alle andere kamers wás deze kamer echt gevuld, ze had alles wat ze nodig had.
In de kamer van haar vader was dat niet zo. Hij had al veel verkocht om toch nog een extra inkomen te hebben. Maar aan de kamer van zijn dochter, daar kwam hij niet aan.
Plotseling besefte Elena iets. Ze zou ook nooit meer in de oude, persoonlijke kamer van haar moeder komen.. Elena springt recht, loopt de trap op, recht naar de zolder. Waar haar moeder's kamer zich bevond.
Snel nam ze het goed verstopte amulet en deed het nog eens om.
'WHOOSH..' weer ging het raam open van de wind. Elena's haar waaide voor haar ogen. Het zou weer eens een regenachtige dag worden.
Snel deed ze het amulet af en stopte het in haar rugzak. Dit zou ze niet achterlaten. Want wanneer ze het om had voelde het alsof ze compleet was, alsof het altijd al zo had moeten zijn.
Ze keek nog 1keer rond in de kamer en deed dan de deur dicht.
Elena hoorde haar vader beneden. Ze zouden vertrekken.

In de truck keek ze de hele tijd naar buiten. Het was aan het regenen, net zoals ze voorspelt had. Opeen voelde ze de auto vertragen, en stoppen voor een rijhuisje. 'We zijn er.' Zei haar vader. Hij lachte. Voor hem was dit een nieuw begin. Langzaam stapte hij uit en opende de deur voor zijn dochter. Elena stapte uit, en bleef met haar grote ogen staren naar het huis voor haar.
Het zag er best nog goed uit. In ieder geval in een betere staat dan het vorige. 'Aan jou de eer.' Zei haar vader, en hij gaf haar de sleutel.
'Krrrkrr' Met een korte draai deed Elena de deur open. Ze stonden in een grote ruimte met 2 zetels en een kleine keuken. 'Dit wordt onze woonkamer-eetkamer-keuken' Grinnikte haar vader. Snel teste ze de andere deuren uit. 1 leidde tot een kleinere kamer, met een bad, een toilet en een wasbak. 'Dit moet de badkamer voorstellen zeker?' Riep ze naar haar vader die in de woonkamer bleef staan. Het was kleiner dan de vorige, maar veel nieuwer. 'He liefje!' 'Kom eens hier kijken!'
'Wat is er papa?' En Elena rende naar haar vader toe.