059

Christine POV.
Ik was in een boom gaan zitten zodat ik precies goed uitzicht had op het veld. Ik had mijn gedachten geblokkeerd zodat niemand mijn aanwezigheid zou kunnen opmerken. Ik bekeek de personen die aankwamen lopen in een soort van capes. Wat een rare vampiers zijn dat zeg. ‘Waarom zijn jullie hier?’ zei Edward bot. ’Edward doe rustig, je moet ze te vriend houden.’ zei Carlisle in zijn gedachten. Op zo’n moment is het best handig om gedachten te kunnen lezen. ‘Edward, mijn vriend. Waarom zo onbeleefd?’ zei een van de mannen met een glimlach op zijn gezicht. ‘Aro wat doen jullie hier, jullie zouden nog niet komen.’ Zei Edward nu met een rustige ondertoon. ‘We hebben besloten dat het tijd is om Bella toch af te maken. Het is niet gebruikelijk dat een mens af weet van ons bestaan.’ Zei een andere man en hij kreeg een brede grijns op zijn gezicht. ’Edward, wat moeten we doen. Caius is serieus, hij wil echt een eind aan Bella maken.’ Alice haar gedachten zaten vol angst, maar niet veel later werd het weggespoeld, waarschijnlijk door Jasper. ‘Dus jullie nemen je besluit terug? Jullie gaan haar nu alsnog afmaken? Neem haar maar.’ Siste Edward en hij duwde Bella naar voren. ‘EDWARD WAT DOE JE NOU?!’ Gilde Alice en ze trok Bella terug. Jacob begon hard te grommen richting Edward. ‘Wat moet ik dan doen? Moet ik mijn familie dood laten gaan?’ siste Edward en ik zag de haat in zijn ogen. Waarom zou hij Bella opgeven? Bella is zijn liefde, zijn soulmate. Bella is zijn alles. ‘Bella en ik horen niet bij elkaar, Bella denkt dat ik voor haar gemaakt ben maar dat is niet zo. Ze is Jacob zijn inprent, ze merkt het alleen niet omdat ik een grote aantrekkingskracht op haar heb.’ Siste Edward. ‘Maar Edward, wij horen bij elkaar.’ Jammerde Bella. ‘Nee dat is niet zo, jij hoort bij Jacob. Maar dan nog, ik zal vechten. Vechten om jou te beschermen.’ Zei Edward en hij ging in een vechthouding staan. ‘Je weet dat je niet van ons kan winnen.’ Zei een klein meisje en ze kreeg een brede glimlach op haar gezicht. ’Ik ga ze pijn doen, man dat geeft zo’n machtig gevoel. Ze kunnen er niks tegen doen en voor we het weten hebben we gewonnen. Oke, dat meisje is echt sadistisch. Ik concentreerde me en spande een schild om de wolfpack en de Cullens heen, om ze te beschermen tegen de aanvallen van het kleine meisje. Ze had een brede grijns op haar gezicht en concentreerde zich. Haar grijns werd steeds minder breed en ze begon zelfs nors te kijken. ‘Wat gebeurd hier?! Waarom werkt mijn kracht niet?!’ gilde ze woedend. ‘Wat is hier aan de hand, heeft een van jullie soms een nieuwe kracht?’ zei Aro en hij keek met een glimlach de groep rond. ’Misschien kan ik wel iemand toevoegen aan onze groep, zo’n sterk schild kan ik wel gebruiken. Heel erg goed zelfs. Dat zal ons tenminste een beetje kunnen beschermen tegen de Lotus bloedlijn. Wacht, zijn die krachtige vampiers bang voor. Mij?! ‘Geen idee wat er is, maar je bent hier dus niet alleen om Bella te nemen. Je bent hier om je groep te versterken omdat je bang voor de Lotus bloedlijn bent?’ zei Edward en hij kreeg een glimlach op zijn gezicht. ‘Weet jij daar soms iets meer van? Laat me je gedachten eens lezen.’ Zei Aro en hij kwam dichterbij staan. Edward liep richting Aro omdat hij wist dat hij geen keuze had. Ik blokkeerde zijn gedachten over mij, en niet alleen die van hem. Ik blokkeerde alle gedachten over mij, alsof ik niet bestond. Ik zag allemaal beelden in Aro zijn hoofd rond gaan over wat er de laatste tijd gebeurd was. ‘Je liegt niet, je kent echt de Lotus bloedlijn niet.’ Mompelde Aro en hij liet Edward los. ‘Ging dat soms over Christine? Denkt Aro dat Christine er iets mee te maken heeft?’ zei Bella. Iedereen draaide zich naar haar toe. ‘BELLA!’ riep Alice en ze keek Bella boos aan. ‘Oh shit.’ Piepte ze. ‘Wat voor leuks zei Bella daar? Wie is Christine?’ zei Caius en hij kwam naast Aro staan. ‘Niemand.’ Siste Edward en hij liep weg.’HIER BLIJVEN!’ zei Caius en hij greep Edward vast. ‘Jij zegt nu wie Christine is, anders maak ik je af.’ Siste Caius. Er zit maar een ding op, ik kan het niet aanzien dat Edward vermoord wordt. Ik sprong uit de boom en liep naar Edward en Caius toe. Ik duwde Caius aan de kant en keek hem boos aan. ‘Ik ben Christine.’ Siste ik. De sfeer op het veld werd ineens een stuk anders..