Secret's And Tom? No Match!

Bill is nu al een maand in die kliniek, dus heb ik hem al een maand niet meer gezien. Nou Tom heeft hem wel al gezien, maar ik niet. De bevalling nadert en dat voel ik ook. Ik kon niet mee naar Bill want ik voelde me beroerd en ik kots nog eens Tom's auto onder. 'Mama?' hoor ik Max gillen. Ik sta op uit de zetel en loop wat waggelend naar de trap. 'Wat is er lieverd?' vraag ik. Hij komt naar beneden gelopen en drukt een tekening in mijn hand. 'Voor papa, is het mooi?' vraagt hij verlegen. Ik neem het vast en zie een vrouw, nogal dik. Ik begin te lachen. 'Ben ik dit?' vraag ik hem. Hij grinnikt,'ja'. Ik loop hand in hand met Bill die een kindje op zijn schouders draagt. Dat moet Max voorstellen. 'Het is prachtig jongen!' zeg ik en kus zijn hoofd.


'Mama, wil je helpen?' vraagt hij dan en trekt me mee naar de woonkamer. 'Waarmee? Ben je nog niet klaar dan?' vraag ik en hij schud zijn hoofd. Hij neemt een blad uit de schuif en haalt een potlood uit zijn broekzak. 'Schrijf keer, voor de liefste papa.' beveelt hij. 'Drukletters!' protesteert hij luid en ik begin opnieuw. 'Klaar.' zeg ik en schuif hem het blad toe. Hij bestudeert het en neemt zijn tekening. Hij drukt er zijn potlood op en begint met de letter V.
Hij doet het zo zorgvuldig, en trots kijk ik hem aan. Hij wordt bijna 6 jaar, en hij is al een tijdje begonnen met schrijven. Het is gewoon geweldig, hoe je hem ziet opgroeien. 'Klaar!' roept hij en houdt het trots omhoog. 'Heel mooi! Papa zal zo trots op je zijn!' zeg ik blij.


Tom komt de kamer binnen, rennend achter Shawn. 'Hierkomen!' roept hij en gromt als een beest. Shawn gilt vrolijk en ik zie dat hij een van Tom's petten gestolen heeft. Ik grinnik en richt me tot Max. Hij kijkt niet blij, hij lijkt wel verdrietig. 'Liefje.?' zeg ik zacht en leg een hand op zijn arm. Hij trekt zich weg en schuift bruusk zijn stoel naar achter. Vervolgens rent hij de kamer uit en rent stampvoetend naar boven. Verbaasd kijk ik hem na. 'Wat is er met hem?' vraagt Tom. 'Ik heb werkelijk geen idee.' mompel ik en loop de trap op. Uitgeput kom ik aan zijn kamer en klop op de deur. 'Ga weg!' gilt hij. Ik hoor dat hij huilt, wat me nogal ongerust maakt. 'Liefje, wat is er?' vraag ik bezorgd. 'Niets, laat me gerust!' roept hij uit. Ik doe de deur open en zie hem onder zijn deken, in een bolletje. 'Max, wat is er nou?' vraag ik zacht. Hij haalt zijn hoofd boven en kijkt me kwaad aan.


'Ga weg,...ik wil niet praten!' roept hij huilend en kruipt weg. Verslagen kijk ik naar zijn bed. Misschien kan ik hem beter even met rust laten, hij kan nogal hysterisch uit de hoek komen. Ik loop terug en sluit de deur. Daar staat Tom. 'En?' vraagt hij. 'Hij wil niet met me praten,..;' zeg ik zielig. Tom knikt. 'Misschien...wil hij met een man praten.' zegt hij rustig. Ik kijk op, Tom kan wel eens gelijk hebben. Max heeft misschien nood aan een man,... 'Wil jij het proberen?' vraag ik hem en meteen knikt hij. 'Maak je nu maar geen zorgen oké.' zegt hij en knuffelt me. Ik knik maar en loop naar beneden. Simone zit in de keuken en schuift een stoel voor me uit.

'Wil je thee lieverd?' vraagt ze zorgzaam. 'Als je dat wil.' zeg ik glimlachend. We praten wat en Tom komt erin. Afwachtend kijk ik hem aan. Hij haalt een biertje uit de koelkast en neemt een slok. 'Hij wil Bill zien.' begint hij. 'Hij wil ook een papa hebben, om mee te spelen, hij denkt dat Bill nooit meer terugkomt.' zegt hij zuchtend. 'Nee toch.' zucht ik ga door mijn haren heen. 'Ocharm toch, hij heeft het vast moeilijk.' zucht Simone. Tom knikt. 'Tom, neem hem mee.' zeg ik dan plots. 'Alleen met mij?' vraagt hij. Ik knik. 'Hij kan niet gaan, omdat ik niet kan, het is niet eerlijk.' zucht ik. 'Maar Blake,.' zegt Simone. 'Bill gaat hier niet blij mee zijn.' zegt Tom.

'Doet er niet toe, als hij zijn vader wil zien, dan gaat hij met je mee, Bill begrijpt het best wel!' zeg ik dan. 'Ik vind dat jij ook mee moet gaan.' zegt Tom beslist. 'Waarom?' vraag ik ontzet. 'Max zou nooit willen gaan zonder jou, en...Bill wil je ook wel eens zien hoor!' zegt hij verontwaardigd. 'Maar ik raak zenuwachtig van die kleine ruimtes, ik kots je auto onder!' zeg ik waarschuwend. Hij glimlacht. 'Dat neem ik er dan wel bij.' zegt hij schouderophalend. 'Dit kun je niet maken Tom!' zeg ik. 'Jawel, volgend week end, gaan we naar Bill, jij en Max gaan met me mee.' beveelt hij. Simone glimlacht hem toe.

'Oke dan, maar klaag niet als je constant moet stoppen!' zeg ik. Hij giechelt en schud zijn hoofd. Ineens voel ik gestamp. Simone zag me schrikken en kijkt me verbaasd aan. 'Shopjes.' verklaar ik. Ze glimlacht en kijkt naar mijn buik. 'Nog een maand en een half.' zegt Tom met stralende ogen. 'Je bent echt wel bol he!' merkt Simone op. Tom grijnst en ik bijt op mijn lip. 'Nouka,..het zal misschien een dikkertje worden.' zeg ik snel. Ze lacht maar legt een hand op haar kin.

'Weet je, je lijkt net zwanger van een tweeling.' zegt ze plots. Ik schrik maar laat het niet blijken. 'Hoezo?' vraag ik en kijk een andere kant op. 'Ik was ook zo dik weet je, en ja...' mompelt ze grijnzend. Ik kijk van Tom naar Simone en weer terug. 'Ach veel verschil met mijn zwangerschap bij Max heb ik niet hoor!' zeg ik afkeurend. 'Ik vind van wel, je bent steeds misselijk, je geeft over, dat lijkt me...vreemd.' begint ze. Ik trke mijn ogen tot spleetjes en Simone glimlacht breed. Wat heeft dit te betekenen? 'Het zijn vast 2 jongens.' zegt ze dan grinnikend. Met grote ogen kijk ik haar aan. 'Je weet het!' roep ik uit. Ze begint te lachen en ik richt me tot Tom. 'Tom!! Je hebt het beloofd!' zeg ik verontwaardigd. Hij kijkt me schuldig aan.

'Ik kon het niet! Ik heb het je nog gezegd, ik heb m'n mond voorbijgepraat.' zegt hij zielig. Ik schud mijn hoofd. 'Jij bent ongelooflijk! Ik vertel nooit meer een geheim!' zeg ik nepboos. 'Sorry..' piept hij en knuffelt me lachend. Ik grom maar wat, en Simone straalt. 'Een tweeling.'mijmerd ze blij. Ik glimlach. 'Je zegt het toch tegen niemand hé!' zeg ik waarschuwend. Ze lijkt te schrikken, maar herstelt zich. 'Wie heb je het nog verteld?' zucht ik. 'Niemand.' zegt ze snel en drink van der thee. 'Simone!' zeg ik ontzet. 'Oke, oke,..Fien en Jürgen weten het ook.' momepelt ze.

Verontwaardigd kijk ik ze aan. 'Jullie zijn ongelooflijk!' roep ik uit. Schuldig kijken ze me aan. 'Maar dit kun je niet verzwijgen, het is groot nieuws!!' zegt Tom zielig. 'Bill weet het toch niet hé!' zeg ik bang. Ze schudden het hoofd. 'Maar,.. mogen we het hem ook niet vertellen?' vraagt Simone. 'Nee!' zeg ik luid. 'Oke dan.' gromt ze en ik lach. 'Het moest een verassing zijn!' zeg ik verdrietig. 'Dit is al verassend genoeg!' zegt Tom plots. Ik kijk op en zie hem naar de deuropening kijken. Daar staat Max. Hij zou toch niet..

'Krijg ik 2 broertjes?' gilt hij met pretoogjes. Ik kijk hem aan en Tom zwijgt. 'Ehm...' begin ik. 'Ja, ik weet het ook!' zegt Shawn vrolijk en Tom kijkt hem waarschuwend aan. 'Tom!!' zeg ik mopperend. Max klapt in zijn handen en rent een rondje. 'Ik krijg broertjes, ik krijg broertjes!!' zingt hij vrolijk en ik moet toegeven dat het best schattig is. OOkal was het geheim.

'Zeg Max, mama heeft een verassing voor je.' zegt Tom. 'Ohja?' vraagt Max achterdochtig. 'Ja, maar het is een verassing!' vervolgt Tom. 'Mama zeg het!' smeekt Max. Tom legt een vinger op zijn mond. 'Meneertje klikspaan, gaat nu zelf een geheim houden?' zeg ik met opgetrokken wenkbrauw. 'Je kan het me niet kwalijk nemen!' roept hij verontwaardigd. 'Tuurlijk niet!' zeg ik grinnikend.

Bedankt voor de Reacties lieverdjes! xxxx