Back home

Vorige keer :

'Ik ben een slecht persoon.' mompelt hij. 'Dat ben je niet, dat weet je!' zeg ik boos. 'Ik heb mijn eigen vlees en bloed gemarteld.' fluistert hij en tranen ontsnappen uit zijn ogen. 'Ik heb mijn geliefde verstoten, en familie bedreigt.' voegt hij eraan toe. 'J...je was niet jezelf.' verklaar ik en loop wat dichter zodat ik naast hem op de stoel kan zitten. Hij kijkt de andere kant op, hij moet me aankijken, hier schiet hij niets mee op!


Ik steek mijn hand uit en neem voorzichtig zijn klamme hand beet. Hij draait zich tot mij en kijkt naar onze handen. Nu pas merk ik wat er aan zijn vinger hangt. Hij draagt onze trouwringen, beiden. Wil dat dan niet zeggen dat hij me nog niet vergeten is? Ik huil nog steeds en omsluit mijn beide handen om de zijne. 'Ik mis je.' fluister ik hem toe. Nu voel ik dat hij knijpt in mijn hand, wat me doet opkijken. 'Ik jou ook.' antwoordt hij en ademt plots moeilijk. 'Gaat het?' vraag ik bezorgd. Hij knikt. 'Gebeurd vaker, is normaal.' zegt hij schor.

Ik knik en kijk weer naar onze handen. 'Zal Max me nog willen zien?' vraagt hij zacht. 'Hij wil je zien.' zeg ik fluisterend. 'Maar hij is nu...bang.' zeg ik. 'Ik kan niet geloven dat ik dat hem echt heb aangedaan.' begint hij plots. 'Ik was zo onder invloed, maar toch hoorde ik hem gillen van schrik, het verdoofde me volledig,...die blik,...die blik die hij me gaf,...ik was een monster voor hem.' zegt hij huilend. 'Hij houdt wel nog van je Bill,' zeg ik.

'Ik laat me opnemen, voor jullie.' vertelt hij. Ik kijk hem aan. 'Morgen zou ik al naar huis mogen,...ik laat me opnemen, zodat ik nooit meer 1 druppel drank aanraak.' zegt hij toonvast. Hij meent het echt. Ik glimlach, gaat hij voor ons vechten? 'Ik .. wil je iets vragen.' zegt hij dan.
'Wat?' vraag ik. 'Hoe zeker weet je dat het mijn kind is?' vraagt hij dan bedenkelijk. Ik kijk naar mijn buik en neem zijn hand.

'De volle 100%, ik heb met niemand anders het bed gedeeld, daarvoor hield ik teveel van je...en doe ik nog steeds.' fluister ik en leg zijn hand op mijn buik. Hij wrijft eroverheen en glimlach. 'Ik geloof je.' zegt hij zacht. Ik kijk op en zie hem glimlachen. 'Ik hoorde dat je terug bij ons komt wonen.' zegt hij dan en ik knik. 'Sinds vandaag.' antwoordt ik, de deur gaat open en Tom komt erin. 'Het bezoekuur is voorbij.' meld Tom met een zielig gezichtje. Ik glimlach naar hem en sta op.

Onhandig geef ik Bill een kus op zijn wang en zie zijn gelukkige blik. Hij appreccieert het dus. Thuisgekomen rent Max nieuwsgierig op me af. 'Is papa lief?' vraagt hij hoopvol. Ik lach en knik. 'Papa is heel lief jongen!' zeg ik en kus zijn wangetje. Tom begroet zijn zoon en knuffelt hem haast plat. Later eten we voor het eerst weer allemaal samen en komt Max bij me op schoot zitten als Jürgen en Simoen afruimen. 'Mama, wanneer komt papa hier?' vraagt hij zacht. Ik streel door zijn zwarte haar en kijk Tom aan, die naast me zit. 'Nog niet.' liefje.' zeg ik dan. 'Waarom niet?' vraagt hij boos. 'Papa, moet eerst genezen.' zegt Tom nu. 'Genezen?' herhaalt hij. Ik knik bevestigend. 'Wanneer komt papa dan hier?' gaat hij verder.

Tom zucht. 'Je zal geduld moeten hebben jongen.' zegt Tom. 'Waarom?' moppert hij en ik hoor hem al treuren. 'Papa moet naar een ander ziekenhuis.' zeg ik dan. 'Hoelang?' vraagt hij door. '2 maandjes.' zegt Tom. 'Maar,..zo lang!' en hij begint te snikken. 'Hey, niet huilen, liefje,..je kan papa soms bezoeken.' zeg ik lief. 'En je kan mooie tekeningen maken, voor papa, dan hangt hij die op aan de muur in zijn kamer!' zegt Tom lachend. Max lacht door zijn tranen heen. Hij houdt gewoon van tekenen. 'Alle tekeningen?' vraagt hij onzeker.


'Ja, allemaal, oompie gaat ze wel geven aan papa.' zeg ik en Tom knikt.
'Oke, goed,' zegt Max en veegt zijn traantjes weg. 'Gaan we slapen?' vraag ik hem. Hij knikt en drukt een nachtzoen op Tom's wang. 'Slaaplekker oompie.' zegt hij vrolijk en trekt me mee. Tom grinnikt en ik zeg nog snel iedereen gedag. Ik stop Max in bad en zie dat de blauwe plek al een heel stuk beter is. Op zijn armen is al niets meer te zien. Ik droog hem af en breng hem terug naar zijn eigen persoonlijke kamer. Er staat een schuif open waar allemaal losse foto's liggen.

Max rent op zijn actiefiguren af en ik bekijk de foto's. Het zijn foto's van mij en Bill, toen Max net geboren was, en ik grinnik bij het zien van Bill's blauwe kruippakje. Max loert mee en begint te lachen. 'Papa is grappig!' grinnikt hij en neemt de foto. Hij kruipt in bed en kijkt nog naar de foto. Hij drukt er een kus op legt het op het lage nachtkastje. 'Slaapwel papa.' zegt hij schattig. Ik kus zijn voorhoofd en wacht tot hij in slaap valt.

Ik loop naar mijn kamer en open voorzichtig de deur. Het raam staat open en het ruikt er naar kuismiddel. Simone heeft alles vast opgeknapt. Ik douch me snel en loop naar het bed. Ik kruip erin en kruip naar de kant waar Bill altijd lag. Ik snui maar helaas ruikt het naar waspoeder. Ik probeer in slaap te geraken maar het lukt niet. Verveeld sta ik op en bedenk me iets. Ik loop naar de inloopkast en haal er een shirt van Bill uit. In bed klem ik het tegen me aan en ruik gelukkig wel zijn vertrouwelijke geur. Ik glimlach en val voor het eerst in tijden in een gelukzalige slaap.