1918

Eens ik binnen was liep ik direct richting mijn kelder.Toen ik aan de koelkast kwam trok ik hem direct open en nam er een bloedzak uit en begon direct te drinken.Ik leunde tegen de muur en liet me zaken op de grond. Verdomme toch! Nog nooit had iemand zo lekker geroken voor me, en toen hij zo dicht bij me kwam..argh! waarom?! Ik haatte me op dit moment. Ik gooide het lege bloedzak in de hoek naast me en kroop terug naar de koelkast en nam er nog één.

De volgende avond ging ik zoals elke donderdag naar de 'Burlesque' bar. Ik hield ervan.Ik stapte in m'n auto en begon te rijden. Ik heb een hele nacht aan Edward moeten denken. Wat deed hij toch met me? Ik stopte voor het rood licht en keek naar links. 'oh nee' zei ik tegen me eigen en keek terug voor me. Edward zat in de auto naast mij.'Komaan, spring dan toch op rood' zei ik geiriteert en tokkelde met mijn vingers op het stuur.Ik schrok toen ik ineens getoeter hoorde en keek naar links. Edward waaide naar me en deed zijn raam van de passagierskant open. Ik deed mijn raam ook open.' Heey, dat is lang geleden' zei ik met een glimlach. 'Ja, zegt dat wel' zei hij en keek even naar het stoplicht dat naar mijn zin te lang op rood bleef staan. 'Naar waar trek je?' 'Burlesque, jij?' Hij keek mij verbaasd aan. ' Nou dat is toevallig ik ook' zei hij met een big smile. 'Wel dan zie ik je dan' zei ik en gaf gas, toen het net op groen sprong. Waarom moest ik hem net nu tegenkomen??

'Een witte Martinni alstublieft,2ijsblokes' 'Een rode poto graag' zei Edward en de ober vertrok. 'Wel kom je hier eigenlijk vaker?' Ik keek hem aan. Hij zag er onweerstaanbaar uit. 'Ja, elke donderdag' zei ik wat verlegen en keek weer naar het podium waar er een vrouw sensueel maar grappig het publiek entertainde. 'Hmm, dan moet ik hier zeker meer komen.' zei hij en keek ook naar het podium. Er was even een stil moment tussen ons, totdat de ober terug kwam. ' Een witte martinni, 2 ijsblokjes en een rode porto.''Bedankt' zeiden we te samen. 'Op een goede avond? vol verassingen.' zei hij met een knipoog. Vol verassingen? Wat bedoelde hij? 'Ja, op een goede avond' en we klonken elkaars glazen. Dorst begon weer op te komen. Ik keek zijn richting uit want ik voelde mijn ogen weer branden. 'Christina, denk je nu echt dat ik niet weet wat er gaande is?' zei hij en legde zijn hand op m'n schouders.Ik keek verbaasd terug. 'Wat? Wat bedoel je?' zei ik en begon rond me heen te kijken. 'Kom, niet hier.' zei hij en stond recht. Ik volgde hem tot buiten. 'Kom met je auto naar het park.' zei hij en stapte in z'n auto. In shock ging ik ook naar m'n auto en reed richting het park.

Ik zette mijn auto uit en bleef nog even zitten. What the hell doet hij met me? Waarom heb ik schrik dat er iemand mijn geheim weet? Vroeger als iemand het wist, was het heel gemakkelijk. Had ik m'n eten. Maar waarom maakt hij mij zo bang? Ik zuchtte diep uit en liep met volle zelfvertrouwen zijn riching uit. Hij stond glimlachend tegen een boom. 'Wat, weet je?' zei ik en probeerde er zo cool mogelijk over te doen. 'Mijn vader is een predikant. Het onderwerp tijdens het eten gaat vaak over,nou laat ons zeggen,Demonen?' zei hij en keek door zijn wimpers naar mij. 'Ik had gisteren vervaine gedronken' fuck! vervaine, argh wat haatte ik die plant! Ik klapte in m'n handen. 'bravo, je weet m'n geheim' en ging dichter bij hem staan 'En wat ga je eraan doen?' vroeg ik en trok 1 wenkbrauw naar boven. 'Niks, daar ben je te leuk voor' zei hij en legde zijn hand op mijn wang. Ik sloot m'n ogen en genoot even van z'n warme hand. Toen trok ik me weg en ging met m'n rug naar hem staan. 'Edward ik ben gevaarlijk. Je mag me niet leuk vinden.' 'Waarom niet? Jij vind me toch ook leuk, niet? Ik zie het wel!'ik draaide me om en ging recht voor hem staan. 'Edward ik kan je elk moment verscheuren!! Weet je wel hoe hard ik mij nu moet inhouden?' riep ik en begon tranen in m'n ogen te krijgen 'Weet je hoe groot de kans was dat ik je gisteren had vermoord? Dat ik moest bekomen met 5 bloedzakjes? Heb je daar wel enig idee van? Hoe hard en moeilijk dit voor me is?' zei ik haast fluisterend en had mijn ogen gesloten. Terug voelde ik z'n warme hand op mijn wang. 'Christina, ik ken je misschien nog maar net, maar het voelt alsof ik je al jaren ken. Ik wil je niet kwijt-' 'Edward..' 'shht..stil nou maar' zei hij en legde mijn hoofd tegen zijn schouder. Zo stonden we er weet ik hoe lang. Maar het voelde zalig aan om in zijn armen te zijn.