See him

Die volgende ochtend krijg ik wat eten en ligt Max nog in dromenland. Nou, zoals altijd schuif ik dat eten weg en neem enkel de drank. Ziekenhuiseten is bwueek!!
Ik smeer toch een boterhammetje voor Max met jam en zie dat hij wakker wordt. Hij kreunt vermoeid en hij ziet er totaal miserabel uit. Hij heeft rode ogen en zijn gekreun is maar schor. Hij glijd uit het bed en klimt er bij mij in. Hij kruip onder het deken en drukt zich tegen me aan. 'Goeiemorgen jongen.' zeg ik zacht en als antwoordt drukt hij een zoen op mijn wang. Gretig neemt hij de boterham en eet ervan.

Hij zucht diep en prutst aan mijn ziekenhuiskleed. 'Wil je wat drinken?' vraag ik dan maar. Hij schud zijn hoofd. Ik zucht en streel wat over zijn armpjes heen. 'Heb je nog pijn?' vraag ik zacht. Hij knikt en geeuwt. 'Waar is oompie?' mompelt hij zacht. 'Hij is nu...bij papa.' zeg ik en kus zijn haren. 'Is papa hier?' vraagt hij en kijkt me verbaasd aan. Ik knik. 'Slaapt papa nog?' vraagt hij bang. 'Ik weet niet jongen, ik heb papa nog niet gezien.' zeg ik. 'Ga je kijken voor mij?' vraagt hij. Fronsend kijk ik hem aan. 'Waarom?' vraag ik verbaasd. 'Ik durf niet. Jij moet kijken.' zegt hij en slaat zijn ogen neer. 'Och lieverd toch!' zeg ik en knuffel hem. 'Oompie zal nog wel komen,' zeg ik dan.


Een uurtje later gaat de deur open en zie ik Tom. 'Kijk eens wie daar is Max!' zeg ik en hij haalt zijn ogen van de tv af. 'Oompie!!' roept hij blij en Tom neemt hem op. 'Hey knul, hoe gaat het?' vraagt hij. 'Ik heb hoofdpijn.' moppert hij zielig. Tom geeft hem een kus op zijn voorhoofd en glimlacht. 'Veel slapen, dan gaat het weg.' zegt Tom wijs. Hij knikt en frunnikt dan aan Tom's shirrand. 'Oompie.' begint hij. Tom lacht, vast om zijn schattige koppie dat hij nu trekt. 'Is papa wakker?' vervolgt hij hoopvol. 'Ja jongen, hij is wakker.' zegt hij met een klein lachje. Max trekt zijn bruine oogjes wijdopen. 'JA?' vraagt hij vrolijk. 'Wil je hem zien?' vraagt Tom zacht. Max legt zijn hoofd op Tom's schouder. 'Durf niet.' mompelt hij verlegen. 'Is niet erg jongen, je moet niet gaan he!' zegt hij en wrijft over zijn rug. Ik sta op en kijk Tom aan. 'Hoe is het ...met hem?' vraag ik. 'Hij klaagt over hoofdpijn, hij geeft over, hij ziet er ook niet goed uit, maar volgens mij weet hij niet echt wat hij hier doet, momenteel.' zegt Tom zuchtend.

Ik knik en kijk Max aan. 'Wil je papa zien, of gaan we naar huis?' vraag ik. Hij twijfelt. 'Ik wil slapen.' zegt hij uiteindelijk. Ik glimlach, 'oke, dan gaan we naar huis.' zeg ik. 'Je gaat niet terug naar mijn huis.' zegt Sean die plots in de deuropening verschijnt. 'Waarom niet?' vraag ik verbaasd. 'Omdat je terug bij ons komt wonen.' zegt Tom met een glimlach. Ik weet niet wat te zeggen en staar hun aan. 'W..ik..' stotter ik. 'Ze gewoon dat we schatjes zijn.' glimlacht Sean weer. Ik lach en merk tranen in mijn ogen. 'Zijn jullie serieus? Maar Simone en Jürgen...ik weet niet of..' begin ik. 'Simone en Jürgen zijn blij dat je terig komt.' zegt Sean en ik knuffel hem.

'Dankje Tom!' zeg ik vervolgens en knuffel hem ook. 'Let jij even op Max? Ik wil vlug nog gedag zeggen tegen Anna.' zeg ik en hij knikt. Ze ligt naar de tv te staren en kijkt vrolijk op als ze me ziet. 'Je bent in orde!' zegt ze gerust. 'Jij blijkbaar ook.' zeg ik lachend en zie de napjes en toestellen met monitors. 'Ze zijn erg wild daarbinnen.' brengt ze als excuus. Ik grinnik en knuffel haar. 'Ik kom je nog wel bezoeken hoor!!' zeg ik streng. 'Dat is je geraden, en... het spijt me van Bill.' zegt ze zacht. Ik glimlach. 'Maak jij je nu maar geen zorgen om ons, denk aan jullie 6!' zeg ik lachend. Ze knikt en even later sta ik aan Simone's deur.

Al mijn spullen zijn hier al terug gebracht. Fien opent de deur en ik zie Shawn voor het eerst terug. 'Hey, wat ben jij gegroeid!' zeg ik lief en hij bloost schattig. Hij lijkt echt goed op Fien. We stappen binnen en meteen gaat Max op de bank liggen. 'Hij is vast nog moe, arme kerel.' zucht Fien. 'Inderdaad.' zucht ik en loop naar Simone en Jürgen die in de keuken zitten. Simone kijkt glimlachend op, maar haar rode ogen verraden dat ze helemaal niet gelukkig kan zijn. Nou, je hoort niet elke dag dat je zoon op het punt stond zelfmoord te plegen. 'Welkom terug meisje.' zegt ze en knuffelt me. 'Sorry voor mijn gedrag.' zegt ze nog. Ik krijg van Jürgen ook een knuffel en hij wrijft door mijn haar. 'Je ziet er nog steeds prachtig uit!' grapt hij om een beetje sfeer te creeëren. 'Nou, jij lijkt ouder.' zeg ik geniepig. 'Waarom vind ik je plots niet lief meer?' zegt hij eigenwijs. Fien grinnikt en we praten even bij, of laten we zeggen, uitpraten.

We praten nu over andere dingen maar eigenlijk denk ik enkel aan Bill. Hoe zou het nu met hem zijn? Eigenlijk had ik liever in het ziekehuis gebleven, maar ik moet nu even niet aan mezelf maar aan Max denken.
'Waar zit je met je gedachten, Blake?' vraagt Jürgen bezorgd. Ik glimlach flauwtjes en draai wat in de lege tas thee. 'Aan wie denk je, idioot!' gromt Simone. 'Niet zo bijten lieverd, je beschadigd je tanden nog eens!' zegt hij streng. Ik moet grinniken, net als Simone zelf die een kus op haar voorhoofd krijgt. 'Wil je hem zien?' vraagt Fien en neemt mijn hand. Ik kijk op en zucht. 'Ja, ik wil hem zien.' zeg ik zacht. 'Is dat niet raar?' vraag ik bang. 'Waarom? Natuurlijk niet!' zegt Simone en kijkt op de klok. 'We kunnen samen gaan, ik moet mijn zoon ook nog eens zien.' zegt ze dan. 'Ik zorg wel voor Max ,geen probleem.' zegt Fien meteen.

Ik stem maar in en enkele minuten later zit ik samen met Simone in de auto. 'Mag ik je iets vragen Blake?' vraagt ze plots als we voor een stoplicht staan. 'ja.' zeg ik. 'Ik weet dat het...veel te vroeg is om nu al te weten maar,...ben je van plan...Bill voorgoed te verlaten?' vraagt ze zenuwachtig. Ik schrik wel van haar vraag. Maar zelf heb ik daar nog nooit durven aan denken, ik mag er niet aan denken, als Bill vraagt te scheiden dan...dan is Blake niet meer!

'Ik kan niet verliefd worden op een ander.' zeg ik eerlijk. Simone knikt en glimlacht. 'Je houdt nog steeds van hem he?' vraagt ze. 'Ik hou teveel van hem om van hem weg te gaan.' zeg ik zacht. 'Ik hou zoveel van Bill.' zeg ik fluisterend. Ze legt een hand op mijn been en ik merk dat we aan het ziekenhuis zijn. 'Hij houdt ook nog steeds van jou Blake, hij kan onmogelijk zonder je,' zegt ze oprecht. Ik knik en ze knuffelt me. We lopen naar binnen en zien Tom op de gang staan. Hij lacht als hij ons ziet en omhelst zijn moeder. 'Ze zijn nu even bezig met hem, hij is.... zo helder als wat.' zegt hij zacht en ik zie dat hij nog maar net gehuild heeft. 'Hoe neemt hij het op?' vraagt Simone.

'Niet goed mam, hij is een puinhoop.' zegt Tom zielig en ik knuffel hem. Simone gaat als eerst en ik blijf bij Tom. 'Hoe is het met Max?' vraagt hij. 'Die slaapt als een roosje, vanaf het moment dat we thuiskwamen.' zeg ik. Hij knikt en zucht. 'Bill vroeg om jou en Max.' begint hij. 'Ohja?' vraag ik verbaasd. 'Hij wou jullie zien, ik zei hem dat Max .. er nog niet klaar voor was, je had hem moeten zien Blake, hij is op!' zegt Tom en huilt weer. Schuldig kijk ik hem aan en probeer hem te troosten, Simone komt terug en haalt een zakdoek tevoorschijn.

'Wil hij me wel zien Tom?' vraag ik nerveus. Hij knikt. 'Hij wil niets liever!' zegt hij en duwt me voor. Zenuwachtig open ik de deur en hoorde niets. Ik liep de kleine hoek om en zag Bill. Hij lag wat hoger met zijn hoofd zodat hij me meteen kon zien. Zijn huid zag er ongezond uit, er zat precies geen leven in, het wit van zijn ogen zat rood, ik zag dat hij zwakjes ademde en zijn hele gezicht nat was. Wat heb je jezelf toch aangedaan Bill? Voor ik het wist zat ik te huilen en keek Bill op. 'Blake?' fluisterde hij ongelovig. 'Bill..' snikte ik en sloeg een hand voor mijn mond. Dit is erg, het is bizar, hij lijkt wel dood te gaan. 'Je mag nog ...niet gaan Bill.' snikte ik.

'Ik ben een slecht persoon.' mompelt hij. 'Dat ben je niet, dat weet je!' zeg ik boos. 'Ik heb mijn eigen vlees en bloed gemarteld.' fluistert hij en tranen ontsnappen uit zijn ogen. 'Ik heb mijn geliefde verstoten, en familie bedreigt.' voegt hij eraan toe. 'J...je was niet jezelf.' verklaar ik en loop wat dichter zodat ik naast hem op de stoel kan zitten. Hij kijkt de andere kant op, hij moet me aankijken, hier schiet hij niets mee op!


Er komt nog een deeltje als
ik weer zo'n leuke Reacties krijg!!
Dankje daarvoor trouwens!!
xxxxx