Recovery

Ik lig in zo'n ziekenhuisbed en staar naar het plafond. Max ligt te slapen in een bed naast mij en de dokter is net weg. Ik kreeg mijn eerste echo, de baby maakt het goed,...en de ander ook. Ik krijg een mannelijke tweeling. Ik zou blij moeten zijn, maar dat gevoel zal wel nog komen. Momenteel zit ik met Bill en Max in mijn hoofd. Bill zijn maag is leeggepompt en ik hoorde van Tom dat die terug stabiel is, maar zijn roes moet uitslapen. Ik kijk naar de echo en glimlach. Alles is goed ermee, ik heb me gewoon weer eens veel te wild gedragen, meer niet.

De deur gaat open en Tom en Fien verschijnen. Ze kijken me ongelovig en nogal boos aan. 'We hoorden dat dit je eerste echo was.' gromt Tom. 'Ja.' zeg ik kort. 'Waarom? Je bent al 6 maanden zwanger hoor!' zegt Fien verontwaardigd. 'Ja, dus.' zeg ik eigenwijs. 'Stel je voor dat er iets mis was! wat ging je dan doen?' zegt ze ontzet. 'Pff, alsof jou dat dan iets zou schelen, de enige die dan pijn lijd ben ik.' zeg ik hard. Ze zwijgt en Tom gromt. 'Doe niet zo Blake, we zouden ook pijn lijden, we maakten ons zorgen!' zegt hij kwaad. 'Oh tuurlijk!' en rol met mijn ogen. 'Je bent ongelooflijk hea!' zucht hij. 'Net zoals jullie,' grom ik terug.

Hij zucht en Fien's gsm gaat af. 'Sorry!' excuseert ze zich en loopt de kamer uit. Fijn, ben ik alleen met hem! 'Je bent kwaad op me.' zegt hij dan. 'Hoe raad je het?' vraag ik sarcastisch. 'Waarvoor?' vraagt hij. 'Om alles, je bent een eikel.' zeg ik boos. 'Weet ik, je hebt gelijk.' zegt hij en loopt naar Max bed. Hij streelt voorzichtig door zijn haar heen en kijkt hoe hij slaapt. Zou hij echt gevochten hebben voor Max?

'Bill is al een halfjaar verslaafd.' zegt hij plots. 'Wat?' vraag ik onbegrijpelijk. 'Aan drank, whisky, hij drinkt sinds de dag dat je wegging.' vervolgt hij. 'Boeien.' mompel ik. 'hoezo?' vraagt hij. 'Hij zette mij op straat hoor!' grom ik. Hij knikt. 'Dat was zo verkeerd! Hij wou je terug halen, maar je was weg toen hij kwam kijken.' zegt Tom zacht. 'Ja, ik was niet van plan om daar nog een halfuur te staan schimmelen!' zeg ik boos. Hij zucht weer en kijkt me aan. 'Hij drinkt zich kapot, hij..hij is nooit meer nuchter, hij drinkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, ik ken hem niet meer.' zegt hij en ik hoor de trilling in zijn stem. 'Bill is weg.' fluistert hij.

Ik zie dat Tom het moeilijk krijgt. Misschien moet ik toch niet zo hard voor hem zijn, Bill heeft grote problemen, en het lijkt er niet echt op te gaan beteren, als ik zo blijf doen. Het is nu ook niet Tom's taak om het voor mij op te nemen tegen zijn tweelingbroer. 'Gaat het?' vraag ik voorzichtig. Hij schud zijn hoofd en sluit zijn ogen. 'Hij wil zich dooddrinken..' zegt hij gebroken. Ik sper mijn ogen open. 'Tom, hij wil je enkel...' probeer ik. 'Hij zou het vandaag doen, Blake,...hij...hij heeft pillen geslikt, ik wist van niets, de dokter heeft het me verteld, als we later waren geweest, zou hij er niet meer geweest zijn.' zegt hij en langzaam sterft zijn stem weg en komen er snikjes in de plaats.

Bill dood? Dat kan toch niet, hij moet nog zoveel doen, en zoveel bereiken, waarvoor wou hij nou dood? Ik stap het bed uit en loop naar Tom. 'Ik wil mijn broertje terug.' snikt hij en ik knuffel hem. Als Tom huilt is het altijd zo hartverscheurend, ik moet wel huilen. Bill mag niet dood, hij is niet goed bezig maar, ... daarom moet hij zijn graf nog niet in! Ik hou nog steeds van hem, ookal heeft hij mijn hart gebroken en dat van onze zoon. 'Hij gaat niet dood Tom, hij kan ons niet zomaar achterlaten!' zeg ik huilend. Hij schud zijn hoofd en streelt door mijn haar heen. 'Het spijt me.' zegt hij haperend en trekt zich een stukje los. Ik knik met gesloten ogen en voel een kus op mijn voorhoofd. 'Ik had je moeten helpen, en Max moeten helpen, Bill was dom bezig,' zegt hij. 'We hebben het overleefd, maar... dat wil niet zeggen dat jullie nu terug weg moeten, ik mis jullie..' zeg ik zacht.

'Ik jou ook, zusje,...maar mag ik je iets vragen?' vraagt hij en laat me los. Ik veeg mijn tranen weg en kijk hem aan. Op dat moment komt Fien terug binnen en glimlach ik snel. 'Moet ik terug..' vraagt ze. 'Nee, liefje, blijf maar.' zegt Tom en ze knikt. We gaan op mijn bed zitten en Tom kijkt naar mijn buik. 'Ik weet al wat je gaat vragen.' mompel ik. 'En?' vraagt hij zacht. 'Ik zal niet boos worden echt niet, maar ik moet het weten.' zegt hij erachter. 'Weet ik.' zeg ik zacht. 'Ik heb Bill nog nooit bedrogen, Tom,' zeg ik met een waterige glimlach. 'Ik kan hem niet bedriegen, ik geef toe dat ik het probeerde, toen ik die foto's met Daphne zag, maar het is nooit gebeurd. Ik was niet sterk genoeg, Bill is mijn ware,...en dat zal hij altijd blijven.' zeg ik en huil weer eens voor de verandering.

'Hou je nog van hem dan?' vraagt Fien en legt steunend een hand op mijn been. Ik kijk haar aan en glimlach door mijn tranen door. 'Nog altijd evenveel als vroeger.' zeg ik schor en draai mijn hoofd naar de slapende Max. 'Hij heeft Max zoveel pijn gedaan,...maar ik weet gewoon dat Max veel van hem houdt,..toen Bill daar op de grond lag,....hij zei papa,....dat heeft hij al een eeuwigheid niet meer gezegd.' zeg ik snikkend. 'Dat is waar.' zegt Tom emotioneel. 'Dus...de baby is van Bill?' vraagt Fien.

'Er is geen twijfel mogelijk.' en leg mijn hand op mijn buik. 'Nog een Kaulitz erbij.' glimlacht Tom. Ineens gaat de deur open en zie ik Sean verschijnen. Hij heeft een verontrustte blik op zijn gezicht. 'Sean.' zeg ik en hij lijkt niet echt op Fien en Tom te letten. 'Oh, gelukkig jullie zijn in orde!!' zegt hij bezorgd en knuffelt me. Hij laat me los en Tom geeft hem een hand. Ook Fien geeft hem een kus. Verbaasd kijk ik hun vriendjespolitiek aan. Tom lacht. 'Ik moest je toch nog iets vertellen.' zegt hij. 'Ik had contact met Sean.' zegt hij. Verbaasd kijk ik naar Sean. 'Is dat zo?' vraag ik ontzet. Sean krabt aan zijn hoofd. 'Zoiets ja.' zegt hij beschaamd. 'Ik ... ik wilde weten hoe het echt met je ging, af en toe belde ik eens en zei hij hoe het met jou en Max ging.' zegt Fien verder. Ergens vind ik dit echt wel lief!

'Dus..jullie hebben aan mij gedacht?' vraag ik ontzet. Fien knikt. 'Je bent mijn schoonzus en beste maatje, ik laat je niet zomaar achter hoor!' zegt ze. 'Ow..ik weet niet wat ik moet zeggen.' zeg ik verbijsterd. 'Zeg gewoon dat we schatjes zijn.' zegt Sean schouderophalend. Tom en Fien lachen en geniepig kijk ik hem aan. Plots bedenk ik me iets. 'Sean, waar is Anna?' vraag ik bang. Hij kijkt me nerveus aan. 'Ze is opgenomen, kort nadat je vertrok. Ze had hevige pijn en ligt op intensieve, maar ze maken het alle 5 goed.' zegt hij met een opgeluchte zucht. 'Oh gelukkig!' antwoordt ik en richt me tot Fien. 'Waar is Shawn?' vraag ik. 'Die is bij Jürgen en Simone gebleven.' zegt ze dan. 'Is Simone hier niet?' vraag ik verbaasd. Tom schud zijn hoofd. 'Ze wil Bill zo niet meer zien, ze is ... te geschokt.' verklaart hij. En dat kan ik wel verstaan ook.

'Dus ehm...wat gaan jullie nu doen?' vraag ik hun. 'Ik blijf bij Anna.' zegt Sean. 'Ik ga naar huis naar Shawn en Tom blijft bij Bill.' zegt Fien en legt een hand op zijn schouder. 'Oke, zeg ehm... moet ik hier eigenlijk blijven?' vraag ik Sean. Hij knikt. 'Ja je kan pas morgen weg.' zegt hij streng en verveeld val ik neer. 'Wat had je nu gedacht? Dat je meteen al zou kunnen vertrekken?' vraagt Tom verontwaardigd. 'Ja, zoiets.' grinnik ik. Hij lacht en even later besluiten we allemaal te gaan slapen.


Dankje voor alle Reacties mensjes!!!!!!
En daarom komt er heel
heel heel heel misschien nog een stukje achter