|| OO4

In mijn eentje liep ik met grote elegante passen door de gangen. Mijn blonde lokken dansten om mijn gelaat, ze krulden een beetje en kropen steeds achter mijn oren vandaan. Met mijn hand streek ik een pluk weg. Ik liep het lokaal in, en nam achteraan plaats aan één van de wankele tafeltjes. Ik pakte mijn lokken vast en schudde ze door elkaar, raakte met mijn vingertoppen mijn wangen aan en veegde mijn haar uit mijn gezicht.
‘’Hallo Lotus.’’ Ik keek op, en zoals altijd klonk zijn stem als een streling en mijn handen begonnen te tintelen.
‘’Hoi.’’ Groette ik terug, hij ontblootte zijn tanden en gaf me de mooiste glimlach die ik ooit had gezien. Hij kwam naast mij zitten, en gooide zijn tas voor zich op tafel. Menig meisje zou jaloers op me zijn. Geen enkel meisje op school kon hem weerstaan, maar hij had voor niemand oog. De mensen vonden het ook vreemd dat hij mij wel toeliet in zijn leven, ik was ook niet bepaald het standaard meisje dat de leukste jongens van de school kreeg. Oké, ik was misschien blond en had misschien blauwe ogen en ik was een Malfoy. Maar ik kon enorm humeurig zijn, en ik kon enorm bot overkomen. Gelukkig waren er een aantal mensen op deze aardbol die zich daar geen zorgen om maakten, één is Brittany waarmee ik altijd de zandtaartjes van mijn buurmeisje Abbigail verwoestte, om in een bui stoer te lijken. Daarmee komen we gelijk op twee, Abbigail had het ons nooit kwalijk genomen omdat ze het gewend was. Sindsdien zijn we hecht groepje, en hebben we geen geheimen voor elkaar. En natuurlijk moeten we drie niet vergeten, Julian, met zijn grote lichtgroene ogen, zijn donkerblonde haren die altijd perfect zaten en de lieve kuiltjes in zijn wangen. We zijn al vrienden sinds hij voor het eerst met zijn ouders op ons kerstfeest kwam. Ik voelde een hand door maar haar en keek naar Julian die breed begon te grijnzen.
‘’Je bent er niet echt bij vandaag.’’ Zei hij, alsof ik dat zelf nog niet had gemerkt.
‘’Ik ben nog niet helemaal wakker.’’ Nog simpeler kon ik het niet maken.

De lessen duurde lang en waren sloom, en ik was blij toen het pauze was. Ik stak mijn handen diep in de zakken van mijn jasje, kneep mijn handen tot vuisten en beet op mijn lip. Ik liep de grote zaal in en zag Mary Ann staan met een vrolijk uitziend meisje.
‘’Hoi Lotus!’’ begroette Mary me vrolijk. ‘’Dit is Mei-lin!’’ zei ze en wees naar het meisje naast haar. Haar lange zwarte haren krulden mooi en hingen speels rond haar gezicht en ze keek me vrolijk aan.
‘’Jij bent het zusje van Cho, is het niet?’’ vroeg ik terwijl ik haar een hand gaf en ze knikte.
‘’Ik zit in Huffelpuff.’’ Zei ze terwijl ik naar de gele stropdas keek die rond haar hals hing. Ik knikte en zei gedag. Ik nam plaats aan de tafel van Ravenklauw en begon rustig een broodje te smeren.
‘’Hoe zijn je lessen tot nu toe?’’ vroeg ik Mary toen ze naast me kwam zitten.
‘’Twee uur lang professor Zwamdrift.’’ Ze trok een vies gezicht en schonk wat pompoen sap in haar glas.
‘’Je bent er nu gelukkig vanaf.’’ Antwoordde ik terwijl ik begon te eten, ze stemde in en begon een broodje te smeren die ze daarna gulzig op at.
‘’En jij?’’ vroeg ze tussen een paar happen door.
‘’Kruidenkunde.’’ Antwoordde ik en ze grinnikte zacht. Ze wist dat ik er sinds vorig jaar een hekel aan had. We moesten die stomme Mandragora’s verzorgen en ik was vergeten mijn oorwarmers op te zetten, ik was vergeten dat die dingen enorm konden krijsen. Alsof het niet erger kon beet dat lelijke ding ook nog eens in mijn vinger. Ik at mijn broodje op en nam nog een glas pompoensap.
‘’Ik moet naar toverdranken, ik zie je straks nog wel.’’ Ik zei Mary Ann gedag en liep richting de kerkers waar ik toverdranken had met Zwadderich.
‘’Hoi Draco!’’ begroette ik mijn broer en hij glimlachte vriendelijk. ‘’Hoe zijn je lessen tot nu toe?’’ hij haalden zijn schouders op.
‘’Ik probeer ze te overleven.’’ Ik grinnikte zacht en liep naar Elaine toe.
‘’Ik vind het zo jammer dat je niet bij ons zit!’’ jammerde ze terwijl we elkaar een knuffel gaven. Ik gaf geen antwoord en liep zo snel mogelijk het lokaal in toen Sneep de deur opende. Elaine kwam naast me zitten en ik keek rond.
‘’Liz is aan het spijbelen.’’ Zei ze alsof ze mijn gedachtes kon lezen. Ik had het kunnen weten, Liz die niet spijbelt is geen Liz.
‘’Boeken op tafel, pagina 150.’’ Galmde de stem van Sneep door het lokaal. ‘’Flegmaflip.’’ Las ik en ik hoorde hoe Elaine een afkeurend geluidje maakte. Sneep begon uit te leggen hoe we het zouden moeten brouwen – wat overigens niemand goed zou lukken – en toen moesten we zelf aan de slag.
Zuchtend stonden we op en pakten alle ingrediënten waaronder gemalen maansteen en helleborussiroop. Met goede moed begonnen we, maar zodra er uit onze ketel groene dampen kwamen hielden we het voor gezien. Ik ging zuchtend weer op mijn kruk zitten terwijl Elaine het goedje wegspoelde. Sneep beende naar ons toe en bleef voor ons staan. Ik hief mijn hoofd op en keek hem aan, wachtend op een preek.
‘’Hopeloze gevallen.’’ Hij spuugde de woorden zo wat uit en ik zag dat Elaine rood werd, een grotere vernedering konden we niet krijgen.