-III-

'WAT NU?' Schreeuwt haar vader.
'Papa, ik ben het.. Wil je me alsjeblieft terug binnen laten?'
'Vergeet dat maar!' 'Ik ga slapen!' Schreeuwt hij terwijl hij het raam dicht doet.
'Maar papa!' 'Het spijt me zo!' Elena zakt tegen de muur op de grond.
Traag, maar met een hels kabaal dankzij het gepiep, gaat de deur open.
'Dacht je nu echt dat ik jou hier alleen zou laten zitten?' 'Kom snel binnen, we moeten praten.'
Elena ploft tussen de dozen neer. Haar vader gaat naast haar zitten.
'Het spijt me papa.' 'Ik had niet zomaar moeten weglopen.' 'Maar je weet hoe ik erover denk om te verhuizen.'
'Ja, dat weet ik.' 'Het spijt mij ook.' 'Maar weet je, je had niet moeten weglopen..' 'Ik wil jou niet kwijt, je bent zowat het belangrijkste wat ik nog heb.'
Elena lacht. 'Dankje papa'
'En weetje wat?'
Elena schud van nee.
'Ik heb je het goede nieuws nog niet gezegd!' Elena's papa lacht. 'Ik heb een baantje gevonden in de stad.' 'Binnenkort verdienen we genoeg geld om je naar school te kunnen laten gaan!'
'Wat?!' Elena springt recht en geeft haar vader een knuffel. 'Dankje papa.'