He has lost his mind!!

Als Max uiteindelijk uitgeraast is neem ik hem bij mij op schoot en verstopt hij zijn hoofd in mijn hals. Zorgvuldig veeg ik zijn traantjes weg en voel dat zijn hartje snel tekeer gaat. Hij neemt zelf zijn boterham op en begint zwijgend en starend te eten. Niemand zegt wat, en dat is beter zo. Zo kan Max rapper kalmeren. Sean ruimt af en neemt Anna mee naar de woonkamer. 'Liefje, ik weet dat je niet wilt, maar je moet echt naar papa.' zeg ik zacht en wieg hem heen en weer.
'Waarom? Ik wil helemaal niet naar Bill!' moppert hij. 'Omdat..omdat hij jou papa is liefje.' zeg ik glimlachend.

Boos kijkt hij me aan. 'Waarom is Bill mijn papa?' vraagt hij bijdehand.
Dat heeft ie dus duidelijk van Bill mee!
'Omdat...ik en PAPA!' zeg ik nadrukkelijk, maar hij staart koppig de andere kant op. Dat heeft ie dus van mij!
'Vroeger verliefd waren, en toen kwam jij.' zeg ik glimlachen en hij knuffelt me. 'En op wie ben je nu verliefd?' vraagt hij fluisterend. Ik grinnik. 'Op niemand.' zeg ik en kus zijn voorhoofd. Hij zucht diep en loopt dan naar zijn kamer om hem in de badkamer om te kleden.


Ondertussen maak ik mijn bed op en vervolg mijn weg bij die van Anna, Sean en als laatste Max. 'Wat een puinhoop!' zeg ik zuchtend en begin maar op te ruimen. Wat wel een beetje moeilijk gaat met die zwangerschap maar ach wat! Ik vul zijn kleine rugzakje met wat kleren en maak zijn bed op. Ik krijg een aanval als ik zie wat Max gedaan heeft met het fotolijstje op zijn nachttafel. 'MAx!!!' roep ik ontzet. Het is een foto die getrokken werd op Kerstmis, ik samen met Bill en Max. Hij komt nonchalant de kamer in. 'Max, ik ga niet steeds opnieuw een nieuw fotolijstje kopen!' zeg ik streng.


Hij haalt zijn schouders op. 'Smijt maar weg!' zegt hij. 'Onee! Jij gaat gewoon niet meer op die foto gaan krabbelen!' zeg ik dreigend. 'Ik wil niet die foto! Foto weg!' zegt hij boos. 'En waarom dan?' vraag ik. 'Ik haat Bill!' roept hij uit. 'Max Kaulitz!! Dat mag je niet zeggen! Bill is je vader, en jij zegt papa en niet Bill!' zeg ik kwaad en met waterige oogjes kijkt hij me aan. Ik zucht en laat mijn schouders hangen. 'Sorry,..ik mag niet zo tegen je roepen, maar..lieverd, waarom doe je nou zo?' vraag ik zacht en ga op zijn bed zitten. Hij komt dichter.


'Bill is niet lief, voor mij.' mompelt hij. 'Hoe bedoel je?' vraag ik. Verlegen kijkt hij weg. 'Soms is Bill lief, maar soms niet.' vervolgt hij. Ik versta er helaas niets van. 'Maar mama is soms ook niet lief.' zeg ik. 'Papa zegt ook nee, als je iets niet mag.' zeg ik dan. Hij schud resoluut zijn hoofd. 'Jij bent lief,..ik vind Bill niet meer lief.' zegt hij huilend. Ik troost hem en probeer het te begrijpen, maar het lukt niet. 'Bill was lief met jou, maar nu niet meer...' snikt hij. Fronsend kijk ik hem aan.

'Bedoel je vroeger, als we daar woonden?' vraag ik. Hij knikt. 'Als je weg bent is Bill niet meer lief.' en veegt zijn traantjes weg. 'Word hij boos op jou?' vraag ik voorzichtig. Hij lijkt na te denken. 'Soms.'
Bill zou toch niet alles op hem afreageren zeker! Moeilijk kijkt hij me aan. 'Maar oompie is leuk!' zegt hij plots met een glimlach.
'Ohja?' vraag ik en trek terwijl zijn shirt goed. 'Ja, oompie speelt met mij en Shawn, leuke spelletjes, we gaan ook naar de grote film!' zegt hij met pretoogjes.


'Bedoel je de cinema?' vraag ik lachend. Hij knikt opgewonden en springt van het bed. 'En dan krijg ik een ijsje, maar dan moeten we terug naar Bill en is hij boos.' zegt hij zielig. Ik zucht en knuffel hem. 'Mama, gaat wel praten.' zeg ik. 'Nee!' zegt hij plots. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Anders Bill ook boos op jou.' zegt hij bang. 'Maar..' probeer ik. Hij neemt het fotokader en kijkt ernaar. Ineens glimlacht hij. Oke, dit vind ik eng, Max wat doe je?


'Max gaat mooi maken!' zegt hij plots en wijst naar het fotolijstje. 'Mama koopt wel een nieuwe!' zeg ik lachend. 'Neenee, wassen, ga maar weg!' zegt hij lachend en duwt me de kamer uit. 'Maar Max..' zeg ik nog. 'Daar blijven, het is een verassing.' zegt hij met een nogal neutraal gezichtje en sluit de deur. Ik wil terug binnen gaan maar bedenk me. 'Komop Blake, hij wil misschien het goeie doen.' spreek ik mezelf toe.


Even later zitten we in de auto en heeft hij zijn rugzakje volledig tegen zich aangedrukt, ik vind het wel raar. 'Liefje.' begin ik. 'Ja mama?' zegt hij schattig. 'Wil je 1 iets voor me doen?' vraag ik. Hij knikt. 'Wees eens braaf bij papa, en noem hem niet Bill.' zucht ik. 'Oke.' is zijn stille antwoord. Verbaasd kijk ik hem aan. 'Oke?'
'Ja, oke.' herhaalt hij, maar ik zie n bange blik in zijn ogen. We naderen hun huis en ik zet me aan de overkant. 'Oke, we zijn er.' zeg ik en zet de motor af. Max kijkt uit het raam en zucht. 'Ik wil dood.' hoor ik hem fluisteren. 'Max!' zeg ik boos.

Hij schrikt op en zet een engelengezichtje op. 'Grapje.' grinnikt hij en hoofdschuddend stap ik uit. Oke, dit is weer een moeilijke opdracht. Ik neem zijn handje en druk op de bel. Max drukt mijn hand tegen zich aan en het ijkt of hij aan me vastplakt. Normaal doet hij dit zelfs nooit. Maar de deur gaat al open. Tom verschijnt. 'Hey knul!' zegt hij vrolijk en Max omhelst hem stevig. 'Biilll, Max is er!!' roept Tom en heel even kijkt hij me aan. Mijn grote broer, waar ik alles mee kon delen. Hij heeft een bezorgde blik in zijn ogen. Oke, dit heb ik dus niet nodig. Ik draai mijn hoofd weg en knuffel mag voor Bill er is. 'Blake, ik..ik moet je eigenlijk spreken.' begint hij plots.

'Waarover?' vraag ik maar blijf naar Max kijken. 'Over ..' maar dan komt Bill. Ik kijk op en Tom zucht, voor hij naar binnen loopt. Rare kwast ook! 'Max ga naar binnen.' beveelt Bill hem. Ik frons en kijk Bill aan. 'Hij is geen hond weet je.' zeg ik bruut. 'Max, kom maar naar oompie.' hoor ik Tom zeggen en hij laat mijn hand los. Op een afstandje passeert hij Bill en rent naar Tom toe. Ik glimlach en wil vertrekken, maar Bill neemt mijn pols. 'Wat heb je dit keer in Max hoofd geplant?' vraagt hij neerbuigend. 'Evenveel als altijd.' grom ik en trek me los. 'Ik wil dat je er onmiddellijk mee ophoudt!' roept hij plots. Ik schrik me een ongeluk. Eigenlijk wisselen we niet veel woorden, als ik hem breng of ophaal.

Bill heeft een rare schijn in zijn ogen, en ze zijn rood. Zou hij me missen? Oh god nee, die is me natuurlijk al lang vergeten. 'Ik zie hem zondag.' zeg ik snel en loop naar mijn auto. 'Ik was nog niet klaar met jou!' en hoor voetstappen achter me aan. 'Bill, ik praat niet over jou bij Max, ik zou niet weten waarom!' zeg ik gefrustreerd en stap in. 'Ohja? Waarom doet hij dan zo?' zegt hij ontzet. 'Misschien..' maar ik zwijg. Ik start de motor en Bill legt bruusk een hand op mijn stuur. Geschrokken kijk ik hem aan. Wat doet hij nou? 'Bill, laat me vertrekken.' zeg ik trillend.


'Nee! Jij wil enkel weg naar dat stomme nieuwe vriendje van je. Jij vuile hoer!!' gilt hij kwaad. Ik wordt bang en voel mijn ademhaling sneller gaan. 'Jij vuile hoer!!Hoe kun je!' huilt hij plots. 'Ik heb niets met Sean.' fluister ik bang. 'Verdomme!Stop met liegen!' en hij slaat op de kap van mijn auto. Ik begin te huilen van angst en zie plots Fien op ons afrennen met Tom erbij. 'Bill, laat haar met rust!' roept Tom en trekt Bill achteruit. Ik veeg mijn tranen weg en trillend probeer ik snel mijn sleutel in het stopcontact te stoppen.
'Blijf af Tom,...ik zal haar! Ik haat je.' gilt hij snikkend en bedank God als ik de auto hoor ronken. 'Waag het niet...van me weg te gaan!!...Wat deed ik fout?...alsjeblieft..' kermt hij uit en begint op Tom te kloppen. 'Bill, word is rustig!' roept Tom woedend. Ontzet kijk ik hun aan. Wat heeft Bill plots? En wat zegt hij allemaal?

Zonder erbij na te denken druk ik de gaspedaal in en rijd weg. Ik hoor hem gillen en roepen, wat me nog banger maakt. Na een 5 minuten ben ik thuis en wankel de auto uit. Bang dat Bill me achtervolgd zou hebben loop ik naar binnen en sla met een klap de deur dicht. 'Blake?' hoor ik verbaasd en krijg plots een paniekaanval. Meteen krijg ik een zakje onder mijn neus gedrukt en moet blazen. Maar veel helpt het niet. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Anna bezorgd. 'Bill...hij is..gek geworden!' zeg ik bang en staar Sean met bange ogen aan. 'Max!!!' roep ik uit en wil de deur terug openen. 'Simone en Tom zorgen wel voor hem, kalmeer eerst; denk aan de baby' zegt hij. Ik zucht en ga liggen in de zetel.

Wat moest dat voorstellen? Ik vertel alles aan Sean en Anna die ook wel schrikken. Maar wat ik nu moet doen? We hebben geen idee. Zou Bill zo tekeer gaan op Max?