VII

Alice Potter

Het is raar, normaal voel ik me nooit meteen zo op mijn gemak bij mensen die ik niet ken, maar bij Remus wel. Natuurlijk kende ik hem wel, maar als vriend van mijn broer, ik had nog nooit echt met hem gepraat of zoiets. Ik glimlach. Misschien kan ik toch wat nieuwe vrienden krijgen dit jaar.
Als de koets stopt rennen we snel naar binnen, het is koud buiten en het regent nog steeds. In de hal aangekomen kijk ik Remus even lief aan. Hij begrijpt de hint en al snel zijn mijn kleren weer droog.
‘Konden jullie niet even op ons wachten?’
Als ik omkijk zie ik dat James, Sirius en Peter doorweekt het kasteel binnen komen. Ik lach even om de zielige gezichten die ze erbij trekken. James kijkt me aan en wacht blijkbaar serieus op een antwoord.
‘Nee,’ zeg ik simpel.
‘Wat waren jullie dan allemaal aan het doen dan?’ Sirius kijkt me grijnzend aan terwijl hij met zijn hand door zijn haar gaat.
Ik voel dat ik rood word. ‘Niks,’ mompel ik.
James kijkt even wantrouwend naar Remus. ‘Hoe kom jij eigenlijk zo droog?’
Remus kijkt me even aan. ‘Geen idee.’
Ik haal mijn schouders op en samen met Remus loop ik naar de Grote Zaal.

Tot mijn grote ongenoegen zit ik tegenover James, die blijkbaar haast heeft, aan tafel. Ik zit tussen Sirius en Lisa in, waardoor ik me zeer ongemakkelijk voel. De Sorteerceremonie was zoals altijd weer lang en saai en James heeft er zojuist voor gezorgd dat ik geen hap meer door mijn keel krijg. In vakanties zit ik altijd naast James, waardoor ik niet aan hoef te zien hoe hij zijn eten naar binnen werkt. Nu zit ik hier dus te zitten, wachtend totdat we eindelijk weg kunnen. Ik zou al wel weg kunnen gaan, was het niet dat ik het nieuwe wachtwoord niet weet.
‘Moet je niks eten?’ Sirius kijkt me vragend aan.
Ik schud mijn hoofd en knik dan naar James. ‘Ik heb geen honger meer.’
Sirius grinnikt even. ‘Kan ik me voorstellen.’

Samen met Lisa loop ik naar onze slaapzaal en ga op mijn bed zitten. Ik kijk de slaapzaal, die ik met vier anderen deel, rond. Lisa, June, Sarah en Marinda. Marinda maakt vaak opmerkingen die hard aan kunnen komen, maar verder zijn ze allemaal best aardig. Denk ik. Zoveel contact heb ik niet met ze, maar Marinda kijkt me toch geïnteresseerd aan. ‘Alice, toch?’