13. Het mimiekkristal

Nog voor Potter zijn armzalige verontschuldigingen kon voortzetten wierp Lily Severus een verontschuldigende blik toe en mompelde dat hij meest moest komen. Hij liep zonder er nog woorden aan vuil te maken achter haar aan, het schoolterrein op. Vanuit een ooghoek zag Severus dat de nog steeds geschrokken Zwart en Potter hem valse blikken toewierpen.
Het schoolterrein van Zweinstein was bedekt met een wit glinsterende poederdeken van enkel centimeters dik. Lily’s rode haren staken duidelijk af tegen al het wit. Nog steeds uit haar doen stapte Lily kwaad richting de uilentoren met in haar kielzog een wijselijk zwijgende Severus. Hij had Lily zelden zo meegemaakt de enkele keren waren toen hij haar had belast met de verhalen over zijn ouders.
‘Hij had zijn kop moeten houden,’ riep ze uiteindelijk toen bij de toren waren aangekomen. Het was een hoge smalle ronde kamer, die tot in de nok was gevuld met een verscheden verzameling uilen. Variërend van grote indrukwekende oehoes tot kleine kwetterende dwerguiltjes die meer weg hadden van bruine stuiterende tennisballen.
‘Het is een arrogante idiote reuzel,’ tierde ze verder. ‘Maar hij vertelde wel de waarheid. Of niet soms?’ vroeg Severus triest. Een pijnlijke stilte volgde. Lily knikte haast bewegingloos. ‘Waarom kwam je niet naar me toe?’ vroeg hij verwijtend en keek haar doordringend aan. Lily wende haar gezicht af maar Severus kon de verdrietige blik in haar smaragdgroene ogen moeilijk niet gezien hebben. ‘Ik wilde je niet lastige vallen,’ mompelde ze zachtjes, hem nog steeds niet aankijkend. ‘Vertrouw je me niet?’ vroeg Severus die zijn zwarte ogen nog steeds strak op haar gericht hield. ‘Nee, natuurlijk vertrouw ik je!’ ontkende Lily meteen, ‘Hij zei dat ik je met rust moest laten.’ ‘Potter moet zijn arrogante bek houden!’ snerkte Severus plots een stuk heftiger. Lily keek geschrokken op. ‘Ik bedoelde James niet. Het… het was Malfidus,’ mompelde ze zachtjes. Nu leek Severus even uit het veld geslagen. ‘Je weet toch dat ik niet gevraagd heb of hij dat wilde zeggen?’ vroeg hij snel. Lily knikte en drukte zich plots tegen hem aan. Onhandig sloeg hij zijn armen om en haar heen en hield haar voorzichtig vast. Lily keek hem aan en glimlachte waterig. ‘Ik weet dat jij dat nooit zou zeggen.’
‘Ik heb nog wat voor,’ herinnerde Severus zich plots en viste snel een klein zilver pakketje uit zijn zak. Lily’s gezicht klaarde spontaan weer op en pakte het cadeautje glimlachend aan. Voorzichtig peuterde ze het gouden lint los en opende het glimmende zilveren papier. Eenmaal uitgepakt verdwenen het lint en papier in het niets en hield Lily alleen nog een klein zwart doosje vast. Deze schoof ze voorzichtig open en een klein lichtroze perfect geslepen kristal werd zichtbaar. ‘Het is een mimiekkristal,’ mompelde Severus. ‘Ik… ik heb er ook eentje. Elke kleur staat voor een andere emotie. Die van jou laat mijn gevoel zien en die van mij jou gevoel. Als je hem wilt dragen natuurlijk,’ mompelde Severus nu lichtelijk opgelaten – het kristal kleur spontaan rood. Lily keek Severus glimlachend aan, in haar groene ogen welde tranen op. ‘Je hoeft hem natuurlijk niet te dragen,’ mompelde Severus snel. ‘Het is perfect,’ fluisterde Lily en glimlachte door haar tranen heen. Vlug pakte ze de hanger uit het doosje en deed deze op haar hals. De hanger van Severus, die tot dan toe op een doodnormaal wit kristal had geleken, had nu een stralende amberkleurige tint. ‘Bedankt, Severus. Dit is het mooiste cadeau wat je had kunnen geven,’ zei Lily. Ze boog naar hem toe en drukte een kus op zijn wang – het kristal om haar hals kleurde plots felroze.
Onder in het doosje lag een klein briefje met de kleurenuitleg. Lily keek het briefje geïnteresseerd door en stopte deze toen ik haar gewaad.
‘Ik heb nu eigenlijk afgesproken met Remus in de bibliotheek om een verslag Astronomie af te maken,’ zei ze schuldbewust. ‘Ik herinner me plots dat ik ook nog huiswerk voor Bezweringen heb,’ grijnsde Severus. Lily schonk hem een gelukkig glimlach. ‘Ik heb je gemist,’ fluisterde ze. Severus zag in haar ogen dat ze oprecht sprak.