LI JUN CHAN

In een hamburgerrestaurant op de Grote Markt werkte ik een kaasburger in vier happen naar binnen. Een medium friet in minder dan vijfentwintig seconden. Mijn beker cola dronk ik in één teug voor meer dan de helft leeg. Ik verslikte me, waardoor de cola langs mijn neus en mond weer naar buiten kwam.
Mensen keke naar me. Ik voelde me best stoer om wat ik allemaal op kon, maar tegelijk ongeloofelijk lullig omdat de cola langs mijn kin en mijn nek liep.
Behalve de kaasburger had ik een gewone hamburger besteld. Die propte ik dubbelgevouwen in mijn mond alsof het een boterhammetje was. Het brood was zacht alsof het een hele dan in de regen had gelegen en het smaakte naar niks. Terwijl ik kauwde staarde ik naar buiten. Omdat het brood veel te zacht was en het vlees elendig taai was, duurde dat naar buiten staren lang en had ik, voor ik uiteindelijk alles doorslikte, al honderd keer de etalages van de kledingwinkel aan de overkant gezien, zestien geparkeerde auto's, voorbijgangers die met tassen op hun hooft tegen de striemende regen aanleunden, en een poes die haar poot schoonlikte, alsof ze mij wilde laten zien wat ik dringend moest doen.