A ranger/traitor 6

De jager bleef geruime tijd stil. Miko wist niet wat hij ervan moest denken. Was die aarzeling een goed teken of juist niet? Na een tijd kreeg hij het gevoel dat hij slechts zweeg om zijn geduld op de proef te stellen. Die gedachte verwierp hij snel weer. Grijze jagers waren wel de laatste die een grapje zouden uithalen en zeker niet met een dief. Toch hoe langer het duurde hoe meer Miko ervan overtuigd raakte dat zijn vermoedde misschien wel klopte.
“Heeft u al iets besloten, heer jager?” vroeg Miko op het moment dat hij het niet langer uithield. De jager keek hem aan.
“Ja inderdaad.” Daarna zweeg hij weer.
“En wat dan wel”, vroeg Miko verbaasd dat de jager niet uit zichzelf verderging. “heer jager”, voegde hij er nog snel aan toe.
“Heer jager…” mompelde hij, “ja dat bevalt me eigenlijk wel. Of misschien heer grijze jager…” Miko wist niet hoe hij het had. Hij begreep echt niets van dat volkje in hun vreemde mantels.
“Goed, jij wilt dus weten wat ik met je van plan ben?” vroeg hij tenslotte. Miko wist niet of hij hier een antwoord op diende te geven of niet, maar toen de jager bleef zwijgen gaf hij het toch maar.
“Ja, heer grijze jager.” Glimlachte de jager nu? Waarschijnlijk verbeelde hij het zich enkel. Een jager glimlachte nooit.
“Misschien dat ik je het dan maar een moet vertellen zeker?”