Chapter 019|| Always alone.
You might be upset and sure you have a reason to be, but how many reasons do you have to be happy? a lot more.
Het was de zoveelste keer dat ik alleen thuis was. Je zou denken dat ik het onderhand wel gewend ben, niet dus. De tranen stroomden geluidloos over mijn wangen. Het was mijn verjaardag, en er was niemand om het mee te vieren. Om dat mijn ouders zovaak weg moesten voor hun werk, naar een ander land, verhuisden wij ook vaak. Daardoor heb ik nooit vrienden kunnen maken. Altijd had ik getwijfeld, was het mijn schuld dat ze niet thuis waren, vonden ze het niet gezellig genoeg om bij mij te blijven. Hun enige dochter.
Ik wist niet wat te doen, dus ging ik maar even een frisse neus halen. De gebeurtenissen om me heen vergeten. Ik kon er niet meer tegen. Ik was al vijftien jaar en nooit heb ik vriendinnen gehad, of een leuke verjaardag, niet dat ik het me kan herinneren ieder geval.
Helloo honeybees, ben er weer!
Sorry maar was bij me oma slapen, en daar heeft ze dus geen computer... grr, anyway, alooooveyouguys so much<33
Reageer (5)
Snel verder !!!!!!!!!
1 decennium geledenAawww echt zielig maar zo geweldig mooi geschreven!
1 decennium geledenBby ik hou zo damn much van je!
Aawh wat zielig.
1 decennium geledenSnel verder.
*O*
aaaaaaaaaw zo zielig
1 decennium geleden
1 decennium geleden