Chapter 017|| Look at yourself.

Mensen werden zovaak gepest om hun uiterlijk.. Maar wat ik niet begreep was, als ze zelf niet perfect waren hoe konden ze anderen dan pesten?
Ik stond van mijn bureaustoel op en wankelde naar mijn spiegel. Ik bekeek mezelf zorgvuldig. Mijn donkerbruine krullen die over mijn schouders drapeerden. Mijn donkerbruine irissen die werden omring door een zwart kleur. Mijn ogen waren wat groter dan andere. Sommige vonden het mooi, en andere pesten me ermee. Ik had hartvormige lippen die al van nature een roze kleur hadden, zoals mijn wangen. Mensen hadden er naar gevraagd, "Heb je het warm?" of "Ben je verlegen?" ik had op beide raar opgekeken. En zodra ik mijn spiegelbeeld zag, zag ik wat ze bedoelde. Mijn neus werd bedekt met een heleboel kleine sproeten, die bij zomer een donkerder kleur kregen. Mijn kleding smaak was apart, maar ik vond het mooi. Grote zwarte pof mouwen, met een grijze skinny eronder. Natuurlijk klonk het raarder dan hoe het er uitzag. Ik had mijn oren versierd door er een chanel teken er door heen te prikken. Mijn nagels bedekt met vel rode nagellak. Ik draaide me weg van de spiegel, glimlachend.