Hoofdstuk 3 : Meet my friends

Zo snel mogelijk probeer ik de weg naar de bus te vinden. Nog 2 minuten. Gelukkig zie ik in de verte al de vertrouwde wit met rode kleuren van de bus. Ik stap naar binnen en de chauffeur geeft een vriendelijk knikje. Ik glimlach en zoek naar een bekend gezicht. Na veel rondkijken zie ik er eentek, zo als gebrukelijk, achter een boek verborgen. Ik loop naar het lege bankje voor haar en leg mijn tas naast mij.' Lucy?'. Ik duw het boek dat zij vasthoud iets naar beneden en de ogen van het meisje gaan nog een stukje mee todat ze merkt dat ik het deed.' Oh Theresa! Sorry ik was helemaal verdiept in dit uitzonderlijke boek' zegt ze met een nette toon.' Het gaat over de geschiedenis van de Sapphira lands'. Ze legt het boek in haar tas en glimlacht naar me.' Sapphira lands? Wat is dat?' vraag ik vol bewondering. Het verbaasde mij altijd hoeveel Lucy wist van alles. Biologie, Aaardrijkskunde, en ze wist zelfs 1000 verschillende spreuken die handig zijn om je in benauwde situaties te redden. Lucy keek mij aan en zei:' Je weet toch dat er naast onze wereld er nog duizenden zijn? Een van hen is een speciaal stelsel dat bestaat uit allemaal werelden met de koning en koniningen van het licht. Dat heb je toch geleerd bij Geschiedenis?' zei ze verbaasd. Ik begon op mijn lip te bijten, omdat ik wist dat ik dat was vergeten. Op dat moment hoor ik net een bekend geluid dat me wel blij maakt. Uit de ingang klinkt er een begroeting die ik altijd al geweldig grappig vond.' Ola chiquitas'. 2 meisjes, eentje met platina blond haar en de andere met bruin haar met lichtblonde highlights komen deze kant op en kijken naar ons.' Robin en Lea! Hoe komt het dat jullie nog naar binnen konden komen?'. Robin en Lea kijken naar ons alsof we net onze schoenen opeten.' Hoe bedoel je? We zijn zelfs 5 minuten te vroeg'. Vol verbazing kijk ik op de klok van de bus en slaak een zucht.' Oja....Ik was vergeten. Mijn moeders klok staat 15 minuten voor...'. Ik sla met mijn hand op mijn voorhoofd. Oooh ik voel me zo dom nu!' Mogen we erbij zitten?' vraagt Robin, de stoerste van de 2.' Tuurlijk' zeg ik, en ik schuif wat op en Robin komt naast mij zitten. Lea pakt snel haar borstel en kamt vlug haar haar in model en kijkt tevreden naar haar kleine spiegeltje. Robin en Lea mogen dan wel zusjes zijn, ze lijken totaal niet op elkaar. Lea is een half jaar ouder en altijd bezig met haar uiterlijk. Ik hoor wel minimaal 2x per week dat ze weer is gaan shoppen. Robin daarintegen houd van rock en zit ook in een band: De FireTamers. Ze draagt altijd een beetje dezelfde kleding als ik en vind heeft veel met mij gemeen. Daarom is Robin mijn favoriet van mijn vriendinnen.' Ik heb gehoord dat die jongen uit de 3de gratie die nieuw is gister een ongelukje had met zijn huisdier draak, en daarom is zijn haar een stukje verschroeid. Het is zielig, maar het is ook wel lachen'. Allemaal kijken we naar links waar de jongen aan zijn haar zit om nog naar verschroeide plekjes te zoeken. Het enige spoor die wij zien is een kale plek aan de zijkant van zijn hoofd.' Dat is zo zielig. Trouwens, weten jullie of mevrouw Lire vandaag nog die plantenkunde les geeft? Want ik heb alle edities gelezen voordat de les begint, zodat ik tijdens de les mijn huiswerk kan maken'. Allemaal keken wij met verbazing haar aan. Lucy keek op en keek erg geschrokken.' Wat? Doen jullie dat nooit? Het is erg handig'. Lucy zwijgt en snuffelt weer in haar boek, dat ze uit haar tas heeft gegraaid.' Oke? En nu even naar Theresa. Weer bijzondere dromen gehad?'. Ik knik. Ze willen altijd weten wat ik heb gedroomd. Alsof ik een moeder ben die verhaaltjes voorleest aan haar kinderen.' Nou... Deze droom was echt bizar. Jullie weten toch dat ik bij elke droom dezelfde 2 meisjes altijd zie zitten?'. De groep knikt en buigt allemaal naar voren om het beter te horen.' Nou vannacht had ik dus gedroomd dat ik een van de meisjes weg zag lopen en toen hoorde ik alleen nog maar een schreeuw. En toen was ze weg'. De meiden schrokken en maakte veel gebaren naar mij. Vanuit een hoekje zag ik dat de bus chauffeur een beetje boos naar ons keek omdat we blijkbaar teveel geluid maakte.' Dat is zoo eng! Dat zou best iets voor Robin zijn om te schreeuwen en ontvoerd werd. Dat zou toch eens een droom zijn'. Robin kijkt met een opgetrokken wenkbrauw naar Lea.' Oh bedankt zusje. Weetje, ik zou het ook niet erg vinden als jij een draak als huisdier had en die je haar zou verschroeien'. Lea kijkt op en zegt weer iets tegen Robin en Robin iets eer tegen haar, zo snel dat ik het niet meer volg. Ik probeer ernog tussen te komen maar dat lukt niet.' Lucy dit geloof je niet toch?'. Ik kijk verbaasd omdat ik even geen antwoord krijg en draai me om naar Lucy.' Lucy? Hallo?'. Ik beweeg mijn hand voor de letters van het boek, maar nog steeds kijkt Lucy naar het boek alsof ze in trance is. Op een gegven moment geef ik het op en kijk naar buiten. Prachtig al die sterren. Ik denk weer aan die droom. Ik zie altijd hetzelfde. Hoe komt dat? Wie zouden dat toch zijn? In die gedachte hoor ik de bus steeds langzamer gaan in teken dat we bij school zijn aangekomen.