Ch. 70 Jouw schuld

ELIZABETH POV

Voor de zoveelste keer laat ik mijn vingers zachtjes over mijn lippen gaan. Ook al is het al een paar dagen geleden, nog steeds voel ik dezelfde tintelling door mijn lippen schieten en elke keer ben ik er weer verbaasd door. Ik kan niets doen en sta verbaasd aan de grond genageld. Carlo duwt zijn lippen, als het nog mogelijk is, harder op de mijne. Niet veel daarna lossen de zijne de mijne. Zijn ademhaling is gejaagd en zijn borstkas gaat daardoor snel op en neer. Zijn ogen haken zich in de mijne vast en proberen er achter te komen wat er nu door mijn hoofd raast. Eigenlijk is het niet veel wat er door mjin hoofd raast. Het is helemaal leeg. Mijn vingers leg ik op mijn tintelende lippen en blijf hem aan staren. Zonder iets te zeggen loopt hij ineens weg en in plaats van hem te volgen blijf ik staan waar ik sta, nog steeds onderste boven van wat er net gebeurd is. ‘Gaat het?’ Brianna slaagt haar arm om mijn schouders heen en trekt me tegen haar aan. Ik knik voorzichtig, niet dat het heel duidelijk is maar ik weet dat Brianna het begrepen heeft. ‘Wat ga je nu doen?’ ‘Ik heb geen idee’ ik heb echt geen idee, ik heb er namelijk nog niet over na gedacht. Hoe moet het met Liam en Carlo? Ik zucht, waarom kan alles niet gewoon makkelijk en simpel zijn? Misschien omdat er dan niets aan is? ‘Je hebt ook gevoelens voor Carlo hé?’ het was eerder een vaststelling dan een vraag die over de lippen van Brianna rolt. ‘Dus ik denk dat je beter eerst met hem kan gaan praten voor je ook maar één beslissing neemt’ zegt ze voor ik ook maar de kans heb om iets te zeggen op het vorige. Ik knik. ‘Ik denk dat dat een heel goed idee is’ ik draai mijn gezicht om zodat ik in haar ogen kan kijken. Dankbaarheid staat er in te lezen. Ze klopt zachtjes met haar hand op mijn rug voordat ze zich recht zet. ‘Ik denk trouwens dat je dat zo snel mogelijk moet doen’ ze glimlacht nog is voordat ze haar handen in de zakken van haar pull steekt en de andere kant op wandelt. Het is echt een schatje.

‘Carlo?’ mijn stem klinkt zacht en kleintjes als ik op de deur klop. De deur gaat open en Carlo komt te voorschijn. Zodra hij mijn gezicht ziet wendt hij het zijne naar de grond, vervolgens zet hij een stap naar achter zodat ik zijn kamer binnen kan komen. Aangezien hij hoofdmonitor is van Huffelpuf heeft hij een aparte kamer waar iedereen, van zijn afdeling, binnen kan als hij de deur opent. Er is dus geen verschil tussen jongens en meisjes. Met een klein plofje laat ik me neer zakken op zijn bed, mijn ogen op zijn rug gericht. Voorzichtig sluit hij de deur en blijft dan zo staan. ‘Waarom kuste je me?’ mijn stem klinkt breekbaar en klein. Hij zucht maar antwoordt niet. ‘Carlo?’ rustig en langzaam draait hij zich om zodat ik zijn gezicht kan zien. ‘Waarom denk je?’ hij slaagt zijn ogen op zodat ik in zijn ogen kan kijken. ‘Ik weet het niet’ is mijn eerlijke antwoord. Waarom zou hij me kussen? Er is een klein deeltje in me dat hoopt dat hij verliefd op me is, maar het andere - grotere - deel ontkent dat. “Hij heeft je al is gekust en toen voelde hij niets voor je” dit is het argument dat het grotere deel geeft. ‘Je weet niet waarom een jongen een meisje kust, of omgekeerd?’ ‘Natuurlijk wel, maar niet waarom jij mij kuste’ ‘Het is dezelfde reden’ mompelt hij, net luid genoeg zodat ik het kan horen. Mijn hart slaagt een slag over voor het verder gaat. ‘Oh’ komt er over mijn lippen. Stilte, enkel het geluid van de leerlingen die in de leerlingenkamer zittenn vult mijn oorgang samen met het geluid van mijn hartslag, dat goed hoorbaar is. Uit het niets zet Carlo een paar stappen naar voor zodat hij voor me staat, vervolgens buigt hij door zijn knieën zodat zijn ogen recht in de mijne kunnen kijken. ‘Elizabeth?’ ‘Ja?’ zijn gezicht is maar een dertig centimeter van het zijne verwijdert. ‘Wat voel jij voor mij?’ verbazing moet op mijn gezicht te lezen zijn maar dat weerhoudt Carlo er niet van om nog steeds recht in mijn ogen te kijken. Wat voel ik voor hem? Een paar maanden geleden was dat een simpel antwoord geweest. Toen was hij mijn grote broer, niet meer en niet minder. Maar nu, nu is hij zoveel meer. ‘Elizabeth? Wat beteken ik voor je?’ zijn stem klinkt zacht maar is toch duidelijk hoorbaar. ‘Meer dan vroeger’ zonder het door te hebben bijt ik op mijn onderlip en een denkrimpel verschijnt in mijn voorhoofd. ‘Hoe bedoel je?’ ‘Vroeger was je mijn grote broer, nu ben je veel meer voor me’ mijn ogen zijn op mijn voeten gericht en de denkrimpel staat nog steeds op mijn voorhoofd. ‘Meer? Bedoel je zoals in verliefdheid?’ zijn rechter wijsvinger gaat zachtjes en voorzichtig over mijn denkrimpel heen waardoor ik verbaasd op kijk. Mijn ogen verplaatsten zich naar de zijne en mijn denkrimpel verdwijnt. ‘Misschien wel’ een klein, vaag glimlachje verschijnt op zijn gezicht nadat ik mijn woorden uit gesproken heb. ‘En wat bedoel je met misschien?’ ‘Ik weet het niet, ik heb kriebels in mijn buik. Ik krijg het warm als je naar me lacht en ik geef ongelofelijk veel om je’ ‘Maar?’ ‘Liam’ het woordje komt er op een fluistertoon uit. Zodra het woord er daadwerkelijk uit is zie ik dat Carlo’s tanden stevig op elkaar geklemd staan. ‘Liam’ hij spuwt het woord bijna uit. ‘Ik kan hem toch niet zo maar pijn doen? Je weet dat ik niemand graag kwets’ ‘Je bent op dit moment wel mij aan het kwetsen’ bam. Die zin slaagt in als een bom, hoe kan ik zo egoïstisch en kortzichtig zijn? Ik kan ze niet beide gelukkig maken, op het einde van de dag zal ik er sowieso eentje kwetsen gewoon omdat ik niet kan en wil kiezen tussen twee jongens die zich in mijn hart genesteld hebben. Twee jongens die niet snel uit mijn hart zullen verdwijnen. ‘Daar heb je gelijk in’ mijn stem klinkt vaster dan verwacht. Carlo zucht. ‘Dus dat is je beslissing? Aangezien je nu iets met hem hebt ga je mij laten zitten?’ Carlo is een zeer slechte verliezer, dat is hij altijd al geweest. Ik heb hem er dan ook al meerdere malen mee gepest. ‘Neen’ Carlo kijkt weer op. ‘Neen?’ ‘Neen’ herhaal ik rustig. ‘Wat bedoel je dan?’ voorzichtig laat ik me van het bed afglijden zodat ik, net zoals Carlo, op de grond zit. Zijn handen pak ik tussen de mijne vast. ‘Ik hou van je’ komt er voorzichtig over mijn lippen. De woorden komen er zo makkelijk uit, alsof het niet meer dan normaal is dat ik ze uitspreek tegen Carlo. Maar dat is ook zo, ik hou van Carlo. Meer dan ik van Liam doe, natuurlijk hou ik ook van Liam. Maar de liefde die ik voor Carlo voel is anders, deze liefde is magischer. ‘Ik ook van jou’ zonder dat ik er ook maar erg in heb buigt Carlo voorover en voel ik zijn lippen op de mijne terecht komen. Een van mijn handen leg ik voorzichtig in zijn nek en met mijn andere hand houd ik zijn handen vast. Zijn lippen raakten de mijne maar voor een tiental seconden. ‘Sorry’ zijn wangen kleuren een beetje rood, voorzichtig leg ik mijn hand op de rood gekleurde wang. ‘Het is niet erg’ een klein, maar ongelofelijk schattig glimlachje verschijnt rond zijn lippen. ‘Wat ga je nu met Liam doen?’ ‘Ik ga hem vertellen wat mijn gevoelens zijn, ik wil eerlijk tegen hem zijn. Hij moet begrijpen dat dit niet expres gebeurd is, dat het niet zijn maar jouw schuld is’ ‘Mijn schuld?’ verbaasd kijkt Carlo me aan. ‘Ja, jouw schuld. Jij zorgt ervoor dat ik meer van jou dan van hem hou’ ‘Zolang dat maar waar is’ voor twee seconde drukt hij zijn lippen weer op de mijne en drukt vervolgens zijn voorhoofd tegen het mijne aan zodat ik recht in zijn ogen kan kijken. ‘Ik hou van je’ een glimlach verschijnt om mijn lippen, liefde is zo magisch.

Ho, ho, ho! Merry christmas! Ook al is het al bijna een week geleden ... Wel, gelukkig ben ik nog op tijd voor nieuwjaar (: Dit is dus het laatste hoofdstukje van 2011.
Dit deeltje is al sneller gekomen dan het vorige, dus ik maak een beetje vooruitgang. Ik denk dat het volgende deeltje ook iets sneller gaat komen dan dit deeltje want het volgende deeltje dat ik moet schrijven (ik schrijf vooruit) is er eentje van Elizabeth en daar heb ik inspiratie voor (:
Ik hoop dat jullie mijn story nog steeds goed vinden, echt als jullie kritiek hebben of zelfs ideeën. Jullie mogen ze altijd achter laten (:
Ik wens jullie alvast: Een gelukkig nieuwjaar, a happy New Year, glückliches neues Jahr & Joyeux Nouvel An (: