3.5

De week ging snel voorbij. Samira had haar laatste examens gehad en het enigste wat ze nog kon doen was afwachten. Ibrahim was druk bezig met de laatste dingen regelen om naar Barcelona te vertrekken en Samir had de grootste lol samen met Samira als Ibrahim weer weg was. Samir en Samira besloten samen boodschappen te gaan doen aangezien Ibrahim daar nog steeds geen tijd voor gehad en Samira niet alleen wou ging Samir mee. Terwijl de twee onderweg waren kwam al snel bij Samir het onderwerp 'ouders' naar boven. "Hoe zit het eigenlijk met jou ouders?"Vroeg hij belangstellend. "Ik heb geen contact meer met mijn ouders"Zei ze kortaf Samir keek haar even verbaasd aan maar begreep die blik wel, ze wou het er niet over hebben en dat respecteerde hij. Aangekomen bij de supermarkt pakte Samir een karretje en wou Samira een beetje opvrolijken "Ga zitten"Zei hij met een glimlach terwijl het karretje voor haar stond.Ze keek hem verbaasd aan. "Wat bedoel je?"vroeg ze. "Ga nou zitten en verpest het niet"Zei hij lachend. Samira keek hem even aan maar sloeg het aanbod niet af en ging met een glimlach in het karretje zitten waarna Samir het karretje de winkel induwde,even voelde Samira zich weer een klein kind toen ze ook altijd in het karretje zat.


POV Ibrahim
Ondertussen liep ik in de stad richting de supermarkt omdat de training me had uitgeput en dus werd het tijd om een broodje met een blikje energy te kopen.Onderweg kwam ik mensen van de pers tegen, eigenlijk had ik daar helemaal geen zin in maar ik kon het niet maken hun vragen te beantwoorden en dus liep ik toch maar langs de weg waar ik de pers had gezien waarvan ik stiekem toch hoopte dat ze geen vragen zouden stellen over Samira, aangezien er verhalen de wereld in werden geholpen dat ik Samira weg hield bij haar ouders wat totaal niet waar was. Ik liep verder door de straat waarvan ik de pers al dichterbij zag komen. Er was nu geen weg terug en dus liep ook ik richting de pers waarvan de pers me meteen aansprak."Is het waar wat er gezegd word." Het leek wel of ik miljoen keer die vraag hoorde. "Wat er ook gezegd word mijn vriendin is vrijwillig weggegaan bij haar ouders en verder wil ik er niks over kwijt"Zei ik en liep door de pers heen op weg naar de supermarkt om eindelijk me broodje en en me blikje energy te halen waar ik zo lang op had gewacht. Ik liep de supermarkt in haalde snel me broodje en me blikje energy en besloot die in het park twee straten verderop op te eten en daarna ging ik weer richting me meisje en me broer.